এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০৯
সপ্তম বিৰচন
লোভ মোহ কাম ক্ৰোধ ৰাগ দ্বেষ ভয়।
ইসব শত্ৰুয়ে পুৰুষক নছাড়য়॥৯৮০॥
শোক সন্তাপ তৃষ্ণা আদি বহু দুঃখ।
নাহি ইটো সংসাৰত অণু মাত্ৰ সুখ॥
হেনয় দুৰ্গম ভৱ তৰিবাক আশে।
পৰম অসুখ যোগ জ্ঞানাদি অভ্যাসে॥৯৮১॥
ঈশ্বৰ চৰণ সেৱা নকৰে যাৱত।
সংসাৰ তৰিতে সিটো নপাৰে তাৱত॥
হেন জানি পৃথু তুমি আন পৰিহৰি।
ঈশ্বৰ কৃষ্ণৰ পাদপদ্ম নৌকা কৰি॥৯৮২॥
তৰা মহা সুখে ভব দুস্তৰ সাগৰ।
সংহৰিলো বচন সনতকুমাৰৰ॥
দেখাইলোহো হৰিসেৱা পৰম সুখৰ।
আত পৰে আন ধৰ্ম্ম সকলে দুষ্কৰ॥৯৮৩॥
জানি কৃষ্ণ পদ সেৱা নেৰিবা যতনে।
তান গুণ নাম মাত্ৰ জপা সৰ্ব্বক্ষণে॥
অন্যথা বিফল দেহ আদি নিৰন্তৰ।
লৈয়ো আৰ প্ৰমাণ বচনে মহেশ্বৰ॥৯৮৪॥
দেন্ত উপদেশ দশ প্ৰচেতা সৱক।
বুলিবাহা তুমি সবে ঈশ্বৰ কৃষ্ণক॥
হে কৃষ্ণ তযু পদ পঙ্কজ যুগল।
এৰিবেক আক কোন পণ্ডিত সকল॥৯৮৫॥
ভঃ ৰঃ ১৪
