এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০৭
সপ্তম বিৰচন
শোক মোহ ভয় স্পৃহা নুগুছে বিষাদ।
ৰাগ লোভ ক্ৰোধ আদি অনেক প্ৰমাদ॥৯৬৯॥
মিলে ক্ষণে ক্ষণে বহুবিধ মন দুঃখ।
সদায় নিকাৰময় নাহি একো সুখ॥
সংসাৰ চক্ৰৰ মাত্ৰ হেতু সমুদায়।
হেনয় গৃহৰ আশা ত্যজিয়া সদায়॥৯৭০॥
পৰম অভয় দুই নৃসিংহ চৰণে।
শৰণ পশিয়া সেৱা কৰা অনুক্ষণে॥
থৈলোহো সাম্প্ৰত প্ৰহ্লাদৰ বাক্যচয়।
বুলিবাহা যদি এহি পৰমাৰ্থ হয়॥৯৭১॥
তেবে কেনে সবে কৃষ্ণ চৰণ-পঙ্কজে।
নভজয় পাৱে যাত মুকুতি সহজে॥
শুনিয়ো ইহাৰ যেন উত্তৰ সম্প্ৰতি।
কৃষ্ণৰ মায়াত বিমোহিত হুয়া মতি॥৯৭২॥
নভজয় সৰ্ব্ব জনে চৰণ কৃষ্ণৰ।
লৈয়ো সাক্ষী ইহাৰ বচনে উদ্ধৱৰ॥
বোলন্ত কৃষ্ণক প্ৰভু শুনিয়ো প্ৰত্যেক।
তযু পদ সেৱা বিনে উপায় যতেক॥৮৭৩॥
দুঃখ মাত্ৰ জানি তাক কৰি পৰিহাৰ।
মহাজন সবে সাৰ কৰিয়া বিচাৰ॥
তোমাৰ চৰণপদ্ম মহা শ্ৰেষ্ঠতৰ।
সমস্ত আনন্দপূৰ্ণ কৰে ভকতৰ॥৯৭৭॥
