এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০৬
ভক্তিৰত্নাৱলী
অন্যথা অসঙ্গ হুয়া যোগ অভ্যাসত।
চিৰকাল বিচাৰি নজানে তযু তত্ত্ব॥
তোমাৰ ভকতে তত্ত্ব মহা সুখে জানে।
জ্ঞান অভ্যাসৰো প্ৰভু ফল এহি মানে॥৯৬৪॥
থৈলো উপসংহৰি ব্ৰহ্মাৰ বাক্যচয়।
হৰিপদ সেৱাতেসে গুছে সবে ভয়॥
লৈয়ো আৰ সাক্ষী দৈৱকীৰ বচনত।
কৃষ্ণক কৰন্ত স্তুতি সূতিকা গৃহত॥৯৬৫॥
হুয়া মহা ভয় ভীত মৃত্যু সৰ্প হন্তে।
পলাই সৰ্ব্বজন ব্ৰহ্ম ভুৱন পৰ্য্যন্তে॥
একোয়ে স্থানত জীৱে অভয় নপাৱে।
সৰ্ব্বলোক গ্ৰহি কালে আছয় স্বভাৱে॥৯৬৬॥
কোনো ভাগ্যোদয়ে তযু অভয় চৰণে।
সেৱা কৰিবাক প্ৰতি পশিল শৰণে॥
তবে মৃত্যু সৰ্পে এৰি হৱয় অন্তৰ।
পৰম নিৰ্ভয় হুয়া থাকে সুখে নৰ॥৯৬৭॥
সিজনে এৰাইল হাত মৃত্যুৰ নিশ্চয়।
কোন অদভুত গুচিবেক আন ভয়॥
দৈৱকীৰ বচনক সংহৰিয়া থওঁ।
প্ৰহলাদ বচনে পুনঃ এহি অৰ্থ কওঁ॥৯৬৮॥
বোলন্ত প্ৰহ্লাদে শুনা দৈত্য নিৰন্তৰ।
ইটো গৃহবাস মূল কেৱলে দুঃখৰ॥
