পৃষ্ঠা:ভক্তি-ৰত্নাৱলী.pdf/২০৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০২
ভক্তি-ৰত্নাৱলী

এহি মানে থৈলো গোপী সবৰ বচন।
ভগৱন্ত বাক্যে সংহৰোহো প্ৰকৰণ॥৯৪৪॥
উদ্ধৱক বোলন্ত শুনিয়ো মহাশয়।
সংসাৰত যত সাধ্য সাধন আছয়॥
স্বপ্ন মনোৰথ যেন অসন্ত কেৱল।
জানিয়া ইহাক সখি ত্যজিয়ো সকল।৯৪৫॥
মোৰ ভজনত মন কৰিয়ো শোধন।
তাতে স্থাপি মোক সুমৰিয়ো অনুক্ষণ॥
এতেকে গুচিবে ঘোৰ সংসাৰৰ দুঃখ।
অনায়াসে লভিবা পৰমানন্দ সুখ॥৯৪৬॥
এহিমানে থৈলো ভগৱন্তৰ বচন।
কৰিলোহো সমাপত ইটো বিৰচন॥
শুনিলাহা সাধু সভাসদ নিৰন্তৰ।
আশ্চৰ্য্য মহিমা যেন হৰি স্মৰণৰ॥৯৪৭॥
জাতি অন্ত্যজাতি জ্ঞানী অজ্ঞানী সকল।
যেই সেই মতে স্মৰি পাৱে সম ফল॥
জানিয়া হৰিক সুমৰিয়ো সৰ্ব্বক্ষণ।
মায়াময় বিষয়ত ত্যজিয়ো যতন॥৯৪৮॥
দুৰ্লভ ভাৰতে নৰ তনু আছা পাই।
ব্ৰহ্মা আদি দেৱে যাক প্ৰাৰ্থন্ত সদায়॥
আক অতি অল্প নেদেখিবা কদাচিত।
জানি কৃষ্ণ পাদপদ্ম সুমৰিয়ো নিত॥৯৪৯॥