এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৫
ষষ্ঠ বিৰচন
মহা ক্ৰোধে শত্ৰু বুদ্ধি সুমৰে অসুৰ।
তাকো অনুগ্ৰহ হৰি কৰন্ত প্ৰচুৰ॥
যিটো ভক্তি ভাৱে তাঙ্ক শ্ৰদ্ধায়ে সুমৰে।
তাহাৰ ভাগ্যৰ অন্ত পাইব কোন নৰে॥৯০৬॥
প্ৰহ্লাদৰ বচনত দেখাইলো সকল।
এহি মানে পুৰুষৰ পুৰুষাৰ্থ ফল॥
এতেকে মহন্ত সবে একান্ত যতনে।
ভজন্ত কৃষ্ণৰ দুই অভয় চৰণে॥৯০৭॥
ঈশ্বৰৰ পাদ-পদ্ম স্মৰণত পৰ।
অন্যত্ৰ নিমিত্ত আৰ নাহি কুশলৰ॥
ভগৱন্ত স্মৰণ স্বভাৱ ভৈল যাৰ।
নিজ কৰ্ম্ম অনৰ্থো দুঃখাৰ্থ নোহে তাৰ॥৯০৮॥
লৈয়ো সাক্ষী জয় বিজয়ৰ বচনত।
সনকাদি ঋষিক বোলন্ত বৈকুণ্ঠত॥
কৰিলোহো অপৰাধ নিবাৰি তোমাক।
তাৰ প্ৰায়শ্চিত্ত সদ্যে কৰাইলা আমাক॥৯০৯॥
পাপ অনুসাৰে দণ্ড ভৈল সমুচিত।
আত অপৰাধ নাহি তোমাৰ কিঞ্চিত॥
মিলোক আমাক যিটো দিলা চণ্ড শাপ।
আৰ যেন মহন্তক নেদো উপতাপ॥৯১০॥
আজ্ঞা লঙ্ঘি হেলা কৰিলোহো ঈশ্বৰক।
কৃপায়ে শাপিয়া সিও নাশিলা পাপক॥
