এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫১
পঞ্চম বিৰচন
সেহি মতে পাক ফুৰিবেক তযু মন।
জানিয়া কৰিয়ো ব্যাস কৃষ্ণৰ কীৰ্ত্তন॥৭০৫॥
পৰম আনন্দে মতি মজিবে তোমাৰ॥
তবে সদ্যে হৈবে স্থিৰ কহিলোহো সাৰ।
তথাপিতো তুমি যেবে নযোৱা সঞ্জাত।
লৈয়ো মোৰ অনুভৱে প্ৰমাণ সাক্ষাত॥৭০৬॥
নিবীড় স্বৰূপে কৰো যেখন কীৰ্ত্তন।
আনন্দ সমুদ্ৰে মন হোৱয় মগন॥
তীৰ্থ পদ ভগৱন্ত জগত নিবাস।
তেখনে হৈৱন্ত আসি হিয়াত প্ৰকাশ॥৭०৭॥
যেন কোন জনে ডাক দিলে পুৰুষক।
সি জন পুৰুষ আসে তেখনে আগক॥
এহিমানে থৈলোহো বচন নাৰদৰ।
শুনা এহি ফল কহো বচনে সূতৰ॥৭০৮॥
বোলন্ত শুনিয়ো শৌনকাদি ঋষি যত।
বিস্তাৰ কহিবো কিবা তোমাৰ আগত॥
এহিমানে পৰম কৰ্ত্তব্য মনুষ্যৰ।
কহো তোমাসাত সাৰ সকল শাস্ত্ৰৰ॥৭০৯॥
কৃষ্ণ গুণ নামচয় অমৃত সাক্ষাত।
আছয় আশ্ৰয় কৰি যি সব কথাত॥
তাকে মাত্ৰ সেৱা কৰিবেক প্ৰতি নিত।
নিৰ্বিষয় হৈবাক আছয় যাৰ চিত॥৭১০॥
