এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৮
ভক্তি-ৰত্নাৱলী
কলস চালিলে, পুনু পূৰ্ব্বৱতে,
হোৱে জল নিৰন্তৰে।
সেহি মতে তপ, জপ দান আদি,
প্ৰায়শ্চিত্ত যিটো কৰে॥
সিটো প্ৰায়শ্চিত্তে সবাৰো সমস্তে,
পাপক নকৰে শুদ্ধি।
কোন পুৰুষৰ, কিঞ্চিতেক মান,
পৱিত্ৰ কৰয় বুদ্ধি॥৫৫০॥
তাহাৰো সমূলি, বীজ নুগুচয়,
বাসনা থাকে চিত্তত।
পুনৰপি চিত্ত, চলিলে দুনাই,
হোৱে পাপী পূৰ্ব্বৱত॥
হৃদয়ত কৃষ্ণ, প্ৰবেশ মাত্ৰকে,
ষত পাপ সমস্তৰে।
হৰয় নিঃশেষে, যেন সবে জল,
শৰতে নিৰ্ম্মল কৰে॥৫৫১॥
দেৱৰ বচনে, ইটো দৃষ্টান্তৰ,
তাতপৰ্য্য কৰো স্পষ্ট।
আন ধৰ্ম্মে কৰ্ম্মে, সিমতে পাপীৰ,
পাপক নকৰে নষ্ট॥
যেন মতে তযু, চৰিত্ৰ অমৃত,
শুনিয়া মহন্ত নৰে।
