এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৭
তৃতীয় বিৰচন
সিটো সুখ নাহি মহা মোক্ষ অৱস্থাত।
কালৰূপ খড়গে ছেদন কৰে যাত॥
হেন স্বৰ্গ হন্তে যিটো পৰয় সৰ্ব্বথা।
নাহি তাত সিটো সুখ ইটো কোন কথা॥৫০৬॥
কৃষ্ণৰ কথাৰ যেন সুখ বিপৰীত।
ধ্ৰুবৰ বচনে তাক কৰিলো বিদিত॥
জানিয়া ইহাত লজ্জা আদি নকৰিব।
কেৱলে কথাক মাত্ৰ কহিব শুনিব॥৫০৭॥
পাঞ্জৰ কৰিয়া থৈয়ো ইহাৰ সংশয়।
কবি-সিদ্ধ বচনত লৈয়োক নিৰ্ণয়॥
কবি নিগদতি এবে শুনিয়ো নৃপতি।
কহিলো তোমাত ইটো দুষ্কৰ ভকতি॥৫০৮॥
কহো এবে সুগম ভকতি যেন মত।
কৃষ্ণ জন্ম কৰ্ম্ম যত প্ৰসিদ্ধ লোকত॥
কৰিবেক তাকে মাত্ৰ শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন।
নেদিবেক আন একো বিষয়ত মন॥৫০৯॥
যাৰ যেন সুখ সেহি মতে আচৰোক।
কিন্তু আত ভয় লজ্জা আদি নকৰোক॥
কহিলো তোমাত ইটো সুগম ভকতি।
অনায়াসে সমস্তে লোকৰ সাধে গতি॥৫১০॥
কবিৰ বচন এবে এহিমানে থওঁ।
অন্যথা অনিষ্ট যেন তাৰ কথা কওঁ॥
