এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০০
ভক্তি-ৰত্নাৱলী
শৰীৰে তোমাৰ কৰ্ম্ম কৰোক সদায়।
আতপৰে মোৰ আৰ একো ইচ্ছা নাই॥৪৬৭॥
বৃত্ৰৰ প্ৰাৰ্থনে আক জানিবা নিশ্চয়।
সংসাৰৰ দুঃখে ভকতক নলঙ্ঘয়॥
বুলিবাহা কিনো অতি মিলিল অসুখ।
বৃত্ৰৰ সাক্ষাতে দেখো সংসাৰিক দুঃখ॥৪৬৮॥
কাটিলন্ত শিৰ তাৰ ইন্দ্ৰে বজ্ৰ হানি।
নাহি ভকতৰ দুঃখ বৃথা বোলা বাণী॥
নকৰিবা মনে ইটো সংশয় সৰ্ব্বথা।
আৰূঢ় ভক্তৰ দুঃখ নাহি কোন কথা॥৪৬৯॥
কেৱলে কৃষ্ণৰ পাৱে পশিয়া শৰণ।
তানে গুণ নাম কৰে শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন॥
এতেকতে ইহ পৰ লোক দুঃখ যত।
নথাকয় শেষ নিৰন্তৰে হোৱে হত॥৪৭০॥
কৃষ্ণ পাদপদ্মৰ পৰাগ সেৱা ৰতি।
মহা ভাগ্য যাৰ মনে মিলিল সম্প্ৰতি॥
তাসম্বাৰ দুঃখ নষ্ট হৈব সমুদায়।
কি কহিবো ইটো কথা কহন নযায়॥৪৭১॥
কদাচিতো মনে নেদেখিবা বিপৰীত।
কহো আৰ হেতু শুনা স্থিৰ কৰি চিত॥
উত্তম শ্লোকৰ কথামৃত পান কৰে।
কৃষ্ণ-পাদ-পঙ্কজক মনত সুমৰে॥৪৭২॥
