নিকালি কালীক গোপ গোপীক প্ৰলম্ব অৰিষ্ট মাৰিলা গৰিষ্ঠ বেড়ি কুঞ্জবন দেখি গোপগণ পাছে নাৰায়ণে তাৰি ৰঙ্গমনে বসন্ত গ্ৰীষ্মত ক্ৰীড়া নানামত একচিত্ত কৰি সাধে ব্ৰত ধৰি বস্ত্ৰ থৈয়া তীৰে যমুনাৰ নীৰে কৃষ্ণে কৰি লীলা কদম্বে চড়িলা কৰ্ম্মক উচ্ছাদ পত্নীক প্ৰসাদ বদতি শঙ্কৰ আন পৰিহৰ দিন কতিপয় যাইবা যমালয়
পিলা বনাগ্নিক। ৰঞ্জিলা অধিক।। চিন্তিলা অনিষ্ট। ৰাম যে বলিষ্ঠ।। লাগে হুতাশন। ভৈলা ভয়মন।। সদয় নয়নে। আনিলা তেখনে।। বৰ্ষা শৰতত। কৰিলা ব্ৰজত।। গোপৰ কুমাৰী। স্বামী হৈবা হৰি।। কেবল শৰীৰে। স্নানি ধীৰে ধীৰে। বস্ত্ৰক হৰিলা। হাসি বস্ত্ৰ দিলা।। বিপ্ৰক বিষাদ। দিলাহা আহ্লাদ। শুনা সবে নৰ। ভজা দামোদৰ।। জীৱন নিশ্ছয়। নাহিকে সংশয়।।
