যেন মৃতৱন্ত নাহি আৰ তত ব্ৰহ্মাক মৰন্ত ৰূপ ঢাকিলন্ত হংসযান এড়ি নানা স্তুতি কৰি ধেনুকক মাৰি তালফল পাৰি তৃষ্ণায়ে আকুল যমুনাৰ কূল খাইল বিষফল জীৱনে বিকল দেখি নাৰায়ণ ছাহিলা তেখন কদম্বে চড়িলা কালীয়ে ঝড়িলা ফণাৰ উপৰে উঠি নৃত্য কৰে নাগ-পত্নীচয় কালীক নিৰ্ভয় ভীৰত চড়িলা গলত বান্ধিলা
পড়িল হংসত। চেতন গাৱত॥ দেখি ভগৱন্ত। দুনাই জীলন্ত॥ চৰণত পড়ি। গৃহে গৈলা লৰি॥ গাছক আছাৰি। ভুজাইলা মূৰাৰি॥ হয়া গোপকুল। গৈলা হুয়া ভুল॥ ভৈলন্ত বিহবল। মৰিল সকল॥ অমৃত নয়ন। লভিলা চেতন॥ হ্ৰদত পড়িলা। শিৰত চড়িলা॥ দেৱ দামোদৰে। সিটো সৰ্প মৰে॥ বুলিলা বিনয়। দিলা কৃপাময়॥ জাতিয়ে বেঢ়িলা। যশোদা কান্দিলা॥
