বাল্মীকি—আজি কিন্তু তপোবনত গোৱাৰ দৰে গালেই নহব।
আজিৰ সভাত বিবিধ ৰজা প্ৰজা গন্ধৰ্ব্ব কিন্নৰ ঋষি মুনি
আদি উপস্থিত। বৰ সাৱধানে গান কৰিবা। মই পূৰ্ব্বতে
বহু সংখ্যক শ্লোকাত্মক ৰামায়ণৰ পৰা যিবিলাক সৰ্গ
বাছি দিছিলোঁ, আজি তাৰে কুৰি সৰ্গ গাবা।
লৱ—ভাল প্ৰভু! আমাক কেৱল প্ৰভুৰ হে আশীৰ্ব্বাদ লাগে।
———
দ্বিতীয় গৰ্ভাঙ্ক।
ৰাম পাৰ্শ্বে স্বৰ্ণ সীতা, আৰু নৰ্ত্তক নৰ্ত্তকীৰে
পৰিবেষ্টিত শ্ৰীৰামচন্দ্ৰ উপবিষ্ট।
লৱকুশৰ প্ৰবেশ।
ৰাম—তোমালোক কোন?
লৱ—আমি মহামুনি বাল্মীকিৰ শিষ্য।
ৰাম—ইয়ালৈ কিয় আহিলা?
লৱ—(অলপ লাজ পোৱা যেন হৈ কুশৰ ফালে চাই) মহাৰাজৰ
সভাত ৰামায়ণ গান কৰিবলৈ প্ৰভুৰ আদেশ হৈছে।
ৰাম—সুন্দৰ কথা। বাৰু, নৰ্তক নৰ্ত্তকীসকল বহাঁ। এওঁলোকৰ
ৰামায়ণ গান শুনো। বোপা! তোমালোকে গোৱাঁ।
লৱ কুশৰ গীতাৰম্ভ।
প্ৰথমে গুৰুবন্দনা।
১। বন্দে শ্ৰী গুরুদেৱ মুনি মহাতপা বাল্মীকি পদ দ্বন্দং।
যৎপদ পঙ্কজ ৰজ হৰতি নৰাণাং ভয়মাপদ ঘোৰং॥
তৎপদ পঙ্কজ ৰজ ধন দেহিমে দানং ভিক্ষামেব দীনজনং।
১২
