এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৯
বৈদেহী- বিচ্ছেদ।
লৱ—এৰা আই! আজি ৰাতিপুৱাৰে পৰা ভালকৈয়ে ধেমালি এখান
- কৰিলোঁ৷
সীতা—(লৱ কুশক কোলাত তুলি লৈ) কাৰে সৈতে মোৰ সোণ?
- কোন নৰঘাতীয়ে নো দুখুনীৰ পোনা দুটিৰে যুদ্ধ পাতি-
- ছিলহি?
কুশ—সেইপাত হুনু কৰবাৰ ৰাম। বৰ বীৰপাতৰ চিন পালোঁ।
সীতা— ( আচৰিত হৈ ) কোন ৰাম? কৰ মানুহ?
কুশ—জানো কৰ ৰাম। কওঁতে ৰজা বুলি কয়; সিফালে আকৌ
- যুদ্ধ কৰোঁতে কান্দে।
লৱ—অযোধ্যাৰ ৰজা বুলি কৈছিল।
কুশ—নহয় ককাইদেউ! সম্বন্ধ লগোৱাটো কথা আইৰ আগত নো-
- কোৱা কিয়? (মাকৰ থুতৰিত ধৰি) চোৱাঁচোন আই।
- সেইপাতে আকৌ মোক কয়, “কুশ! এবাৰ কোলাত
- লওঁ আহিবি নে? মই ধৰি গালি পাৰি দিলোঁ।
সীতা— (লৱ কুশক কোলাৰ পৰা নমাই) কিহৰ নিমিত্তে যুদ্ধ হল?
লৱ—ৰামে হেনু অশ্বমেধ যজ্ঞ পাতিছিল। তাৰে বাবে দিগ্বিজয়াৰ্থে
- ঘোৰা এটা মেলিছিল। লক্ষ্মণ নামে এটা ঘোৰাৰ ৰক্ষক
- স্বরূপে আহিছিল। আমি দুয়ো তপোবনত ওমলোঁতে
- ধেমালি কৰিবৰ মনেৰে ঘোৰাটো ধৰিলোঁ, পাছে সেই
- বাবেই লক্ষ্মণৰ লগত যুদ্ধ হয়। তাক মাৰিলোঁ। অলপ
- পাছতে ভৰত আৰু শত্ৰুঘ্ন নামে দুটা আহিল, সিহঁতকো
- মাৰিলোঁ। এইবাৰ ৰাম নিজেই আহিছিল, তাকো মাৰি
- ঘোৰা আনি সৌৱা ৰান্ধি থৈছোঁহি আই!
