এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৭
বৈদেহী-বিচ্ছেদ।
সুমন্ত্ৰৰ প্ৰবেশ।
সুমন্ত্ৰ—(প্ৰণিপাত পূৰ্ব্বক) প্ৰভু! তযু ৰণ যাত্ৰ। হেতু অশ্বচয় সংযোজিত ৰথে।
ৰাম—সুমন্ত্ৰ! অলপ অপেক্ষা কৰা। শীঘ্ৰে মই নমি আইৰ পাদ যুগ,যাত্ৰাৰ অসুভ যত নাশ কৰি আহোঁ।
(নিষ্ক্ৰমণ)
- (এদল স্ত্ৰী, আৰু এদল পুৰুষৰ প্ৰবেশ আৰু উভয় দলৰে মুক্তস্বৰে বিবাদ)
স্ত্ৰীদল—আমি ৰজাৰ কাজত, মৰিম ৰণত বীৰ ৰমণী;
পুঃ দল—তহঁত থাক গৈ ঘৰত, মতাৰ কামত, কিয় ফুৰ আগ নুগুণি।
স্ত্ৰীদল—ধিক্ এনে মতা, নাক কটা, যুদ্ধ দেখি এৰে ৰজা;
পুঃ দল—আমি নেৰোঁ ৰজা, নিজেই ৰজাই লয় বাচি বীৰ তেজা তেজা।
স্ত্ৰীদল—নালাগে নালাগে কথাৰে ভোহাব,
পুঃ দল—লাগিব লাগিব কথাৰেই ভুলাব,
স্ত্ৰীদল—যাম আমি, যাম আমি, যোৱাগৈ উভতি;
পু দল—আমিও যাম, আমিও যাম, নেযাওঁগৈ উভতি।
উভয় দল—(দেওমাৰি দেওমাৰি)
তেন্তে সবে মিলি, অস্ত্ৰ তুলি,
যাওঁ ব’লাহে যুদ্ধলৈ।
ৰজা ৰাম আমাৰ দয়াৰ আধাৰ,
তেওঁৰ কাৰ্য্যত প্ৰাণ এৰোঁগৈ।
