পৃষ্ঠা:বৈদেহী-বিচ্ছেদ.djvu/৬৪

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৮
বৈদেহী-বিচ্ছেদ।


যোগিনী-(নাচি নাচি) ই মই কোৱাকে কয়, চালা হাৰামৰ নেঙ্গুৰ!
ভগ্নদূত- (নাচি নাচি) এই মই কোৱাকে কয়, চালী হাৰামৰ নেঙ্গুৰী।
যোগিনী- চুপ কৰ পাজি।
ভগ্নদূত—চুপকৰ চালী।
যোগিনী আৰু ভগ্নদূত—( উভয়ে নাচি নাচ)

“কেইছা জুলুম, আভি হোগা মালুম্।
কেইছা জুলুম, আভি হোগা মালুম্।”

(উভয়েই নিষ্ক্ৰান্ত)

পঞ্চম গৰ্ভাঙ্ক।

ভগ্নদূত-হায়! হায়! যুবৰাজ লক্ষ্মণ নিধনৰ শোকেই চাগৈ মহাৰাজক এতিয়াও অস্থিৰ কৰিব লাগিছে। তাতে আকৌ ভূতৰ ওপৰতে দানৱ। আজি নো মই কোন সতেৰে প্ৰভুৰামক জনাওঁ “আপোনাৰ ভৰত শত্ৰুঘ্নয়ো যুদ্ধত প্ৰাণ এৰিলে!’’ (ক্ষনেক চিন্তা) নেলাগে, এতিয়া বাতৰিকে নিদিওঁ? কিন্তু বাতৰি নিদিয়াটোও তো প্ৰভু ৰামৰ কোনো মঙ্গলৰ কাৰ্য্য় কৰা নহল। যজ্ঞৰ ঘোৰা বান্ধতে আছে। ইফালে প্ৰভু ৰামে ঘোৰা পাবহি পাবহি আশা কৰিব লাগিছে। এই সময়ত যদি মই বাতৰি নিদিওঁ, তেন্তে যজ্ঞ নো কেই কাললৈ স্থগিত থাকিব বিশেষকৈ প্ৰভু