পৃষ্ঠা:বৈদেহী-বিচ্ছেদ.djvu/৫৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫১
বৈদেহী-বিচ্ছেদ।


শৃগাল সদৃশ অৰি, ভৰতকে নাতিব।
তাত কিয় মহাজনে হস্তক্ষেপ কৰিব।
তযু আজ্ঞাধীন মোৰ এই ভূজ বল।
আজ্ঞা মাত্ৰে নাশ কৰে পৃথিবীমণ্ডল।
তথাপি সন্দেহ যদি হয় তবু মনে।
শত্ৰুঘ্ন সহিতে দুয়ো, যাওঁ আজ্ঞা পালে।

শত্ৰুঘ্ন— ককাইদেউ! ৰাখিব লাগিব ৰঘু বংশৰ গৌৰৱ।

ভাৱিছিলোঁ পৃথিবীত এনে বীৰ নাই।
ৰাঘৱ বিৰোধ ভাব মনলৈ আনি
জীৱে এক দণ্ড কাল।
ধন্য বীৰ,
ধণ্য বুদ্ধি,
ধন্য তাৰ এচালি-এমালি।
নাজানে পাষণ্ডে,
ৰাঘৱৰ আজ্ঞাধীন কত বীৰ আছে?
বনবাসী তপস্বীৰ এনে অহঙ্কাৰ,
পৰশুৰামৰ আগে ক্ষত্ৰিয় আচাৰ।
তপোবন লণ্ড ভণ্ড,
বসুমতী খণ্ড খণ্ড,
কৰিম নিশ্চয় আজি এই ভূজ বলে।
কৰোক আদেশ আৰ্য্য!
সাজোঁ ৰণ সাজে,
ধৰি আনোঁ ৰাঘৱাৰি;