এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
বৈদেহী-বিছেদ। একাকিনী বৈদেহীৰ বিলাপ। দয়াৰ আধাৰ, পুণ্য পাৰাবাৰ, দুগা জানকী জীৱন। বনফুল হাৰে, পুজো হেপাহেৰে, সেৱে ৰাতি দিনে চৰণ॥ নিৰ্জন কাননে, পশু পক্ষীগণে, লভোক তোমাৰ চৰণ; চতুৰ্দিকে মই, দেখো ৰামময়, কৰে। মুখে বিচৰণ। (অচেতন ) (ঋষিকুমাৰসকলৰ প্ৰবেশ) প্ৰথম কুমাৰ-আ হা হা! কেনে শুৱনী! কেনে শুৱনী। ইস্ বনখানকেই পোহৰ কৰিব লাগিছে। আহা হা! কেনে সুন্দৰী!! কেনে সুন্দৰী॥ দ্বিতীয় কুমাৰ-নহয় ভাই! কান্দিছে শুণেহে মুখখনি জুইৰ দৰে জিলিকিছে। ভাই কান্দিছে বা কিয়? অহিছে বা ক'ৰ পৰা। দেহি ঐ! কেনেকৈ উচুপি উচুপি কান্দিছে চোৱাহোন। তৃতীয় কুমাৰ-ভাই এওঁ নিশ্চয় কোনোবা স্বৰ্গৰ দেবী। আমাৰ প্ৰভুৱে দেখিলে নিশ্চয় চিনিৰ পাৰিব। আমাৰ প্ৰভুৱে ভাই, স্বৰ্গৰ দেৱদেৱীবিলাককে চিনে নহয়। ৰ'লা এভুক বেগেতে মাতি আনোগ।
