এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১
বৈদেহী-বিচ্ছেদ।
জানকী৷-নাথ! কিয় খঙ্ কৰি,
নমতা নোবোলা কৈ,
এৰি যাব খোজে
দাসীক ই অৰণ্যত?
(ভৰিত ধৰি) যদি কিবা অপৰাধ,
জ্ঞানে বা অজ্ঞানে,
কৰিছোঁ হে জগন্নাথ!
আপোনাৰ দয়ালু নামৰ ৰস,
শুদ্ধ হিয়া-ঘটে ভৰি,
সুধাপূৰ্ণ ৰসনা আমৰ পাতে,
শান্তি কৰি মোক পবিত্ৰা কৰোক।
(নেপথ্যে দুৰ্ম্মুখ) মহাৰাজ!
ভ্ৰমি কাননে পৰ্ব্বতে নগৰে প্ৰান্তৰে,
দাস উপনীত অন্তঃপুৰে।
কামনা, দৰশন শ্ৰীচৰণ।
ৰাম।—( উদ্বিগ্ন চিতেৰে) দুৰ্ম্মুখ!
তিলেক অপেক্ষা কৰা।
হায়! কি বাৰ্ত্তা অনিলে আজি
দুৰ্ম্মুখ দুৰ্ম্মুখে?
এয়েইনে মহাকাল?
এয়েইনে কালগ্ৰাস?
আজি ৰাম দেহ-তৰী,
ঘোৰ স্ৰোতস্বতী মাজে,
