এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(২৭)
ৰাজা পাতি তুমি, ধৰণী মণ্ডলে
থৈয়ো অধিকাৰী কৰি॥
ৰাৱণৰ বাণী, মহাদেৱে শুনি
বচন তাঙ্ক বোলয়।
বৰ দিলো ৰাজা, তিনিও লোকত
হুয়ো তই মহাশয়॥
নৰ ৰূপে ৰামে, সীতাৰ কাৰণে
আমি তোক মাৰিবেক।
তাৰক সংহৰি, ৰাক্ষসক মাৰি
পাছেসে নিবে সীতাক॥
ৰামে নমাৰিলে, আনে নমাৰিব
কহিলো তোক নিশ্চয়।
তাক শুনি পাচে, ৰাৱণে কহিলে
নকৰো ৰামক ভয়॥
বৰ পাই আতি, ৰাৱণ নৃপতি
ভৈলা আনন্দিত মতি।
ৰঙ্গ মনে হৰ, বৃ্ষভত চড়ি
কৈলাশে কৰিলা গতি॥
মহা বৰ পাই, ৰাৱণ ৰাজাই
কাহাকো নকৰে শঙ্কা।
বলৰ দৰ্পত, জিনি কুবেৰক
প্ৰবেশিলা যাই লঙ্কা॥
