এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(১৮)
দাসী বুলি যদি দয়া আছে মোক প্ৰতি।
চৰণত ধৰি প্ৰভু কৰোহো কাকুতি॥
ভাৰ্য্যাৰ কাকুতি শুনি বাৰাহ ঈশ্বৰ।
তাহাক সম্বুদ্ধি পাছে দিলন্ত উত্তৰ॥
নাৰীৰ চঞ্চল চিত্ত জগতে জানয়।
যাক দেখি পুৰুষত তাহাক মাগয়॥
কৰিবোহো তোৰ মই বাঞ্চিত পূৰণ।
হুয়োক হংসিনী বসুন্ধৰী এতিক্ষণ॥
মই হংস হুয়া ক্ৰীড়িবোহো জল মাজ।
সাধিবোহো দেৱতা সবৰ যত কাৰ্য্য॥
এহি বুলি দুয়ো হংস হংসী হুয়া আছে।
শুনিয়োক আতপৰে যেন ভৈলা পাছে॥
বাৰাহ পৃথিবী শৃঙ্গ পৰ্ব্বত আছন্ত।
ব্ৰহ্মালোকে থাকি ব্ৰহ্মাদেৱে জানিলন্ত॥
হংসে চড়ি আইলা পাছে প্ৰজাপতি গণ।
সপ্ত ঋষি অষ্টবসু আইলা তেতিক্ষণ॥
ইন্দ্ৰ, চন্দ্ৰ, বায়ু, বহ্নি, কুবেৰ, বৰুণ।
বিদ্যাধৰ মধ্যে সিদ্ধ অপেস্বৰা গণ॥
গন্ধৰ্ব্ব গুহক আনো চাৰণ সকল।
গগণ ঢাকিয়া সবে চাহে কৌতুহল॥
কৈলাসত থাকি মহাদেৱে জানিলন্ত।
বাৰাহ পৃথিবী হংস ক্ৰীড়বাক চান্ত॥
