এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৩৬ ]
(৫)
দুই দাঁৰ মান বেলিৰ পাছত কাষত বহি থাকা মানুহৰ আগত কবিৰত্নই হৰ্ষ-বিষাদিত হই কইছে, “বুঢ়া বায়নটো বৰ পূণ্যবান আছিল। ভীষ্মৰ দৰে উত্তৰায়ণকে বাট চাই আছিল, কালি উত্তৰায়ণ সংক্ৰান্তি গইছে মুঠে; আৰু দেখা, এটাও পুস্কৰ নাই।”
