পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৯০৩

জ, ১৮০] গুটিনিয়ে চিন্তাৰ চোঁ। “হে কি মত প্ৰতি বিল। আপুনি মোৰ ওচৰত সত্য এই গৈশি। এতিয়া যথাৰ্থকৈ কওকচোন আপুনি ভিত কি কি কা ঋৰি আছিল।' বিৰ গাত অনুৰ কৰি বামুনে কোনো কথাই শোনে। বামুণৰ তেনে অৱস্থা দেখি দুৱৰীয়ে উপথে লেৰে পৰা তেলে; চাওক। পুৰি পাপৰ ভয়ঙ্গ প্ৰথষতে ম কোণে, পাপত গোনা নেলে, পাপৰ ভয়ত শীৰপৰা আঁতৰি, পাশ অফ এ মা- পাপড় যি নহল। কি! আগে আপনি পাৰি লিখিত জ্ঞান হেৰুৱাই সেই সকলোবিলাক কাষকে এটা এটাকৈ কৰিলে। আপুনি সামান্য গোষ বুলি সুৰাপাৰ কৰিছিল, এতিয়া চাওকচোন আত কি বিষ মধু ফল ফলি। অতৰ নিৰ নেৰাপাৰ কৰা মাখা দোষ নয়। সকলো শোষৰে কৰ।" অৰ্গালা। . গুটিদিয়ে চিন্তাৰ ঢৌ। ইসল, তোমালোকৰ অৱস্থা কেনে হৈছে আৰু কেনে হযলৈ ধৰিছে ভৰু এবাৰ ভালকৈ চাৰি চোৱ।। বৰ্তমান মোলৰ যেনে বেয়াৰ ফালে চাল খোৱা গতি হৈছে, অসমীয়া মানুহ ৰে পৃথিবীৰ বুৰীৰ ভিতৰত এটি জাতি হৈ থাকিব পাৰি এলে মা নয়। এখন দেশৰ ভিতৰত যেই সেই অভিৰে মোৰ প্ৰয়োজন। এই কাৰণে তাণে জাগে কম্বল বি বিয়াৰ নিমিতে আগে ব্যাগে শিক্ষা লাভ। প্ৰয়োজন। আগতে এবেলি সেই হি, একে মাহৰ গাত ঈশ্বৰে পূৰ্ণ আলম মিয়া নাই আৰু নিষও নোৱাৰে। কাৰণ এটা সৰু দি ৰ = ক খ ভেৰি নেই কোনো গুটিয়েই যা এ হয়; সেই মনে ঈৰ পূৰ্ব ও হৈ গোটেই অনন্তু ৰহ্মাণ্ড আগে আগে প্ৰকাশ কৰি আছে। পৈ ভাবি দেশ প্ৰত্যেক মানুহৰ যি গৰে ইষ্টিৰ লগত