পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮৯০

৪৭৬ বাই। IRIA, S. * বেৰাৰ কৰিলাকেই বুলিছে নাঙাৰত পোৱা যায়। তেওঁলোকৰ এলপৈচান খৰা অলপ অচৰপ যি আৰ্য আছিল হয়তো ভূটাপিৰ্বভৰপৰা অৰে ভৈয়াল কাহিন, নহৰ গুহবিলাকৰ লগতে মিলি গল। মিচিমি শৰত আৰু ইয়াৰ ওচৰতে বাৰে বাৰে দলে গলে সিফালৰপৰা ইমান নতুন মানুহ আহি বসতি কৰিছেহি যে কলিতবিলাকৰ হীনাৱস্থাত তত তেওঁলোক ঠিৰ পৰাটো নিচেই অসম্ভব। এই নিমিত্তেই এই কেইঠাইত আজিকালি কলিতা নাই। পুৰ আৰ্যসকলৰ সতি ছে অকল কলিগবিলাকেই ই শৱশ্যে নহয়। বিক, শিনীকুমাৰ আদিৰ নামৰপৰা জানিব পাৰি, অনুমছিভাৰ মতে কুবিচাঙ্গ নাৰি ও ৰাৱা লৈ দেৱতাসকলৰৰ শ্ৰেণী শিক্ষায় আছিল; কিন্তু প্ৰধানকৈ দুটা শ্ৰেণীৰ হে নাম আছিল। দেৱতা আৰু দেখি। ৰশাসন, কৃষিকৰ্ণ আদি কাম দেৱতা শ্ৰেণীৰ আৰু অগস্ত্য ঋষিয়ে মহুক ইন্দ্ৰ পা আৰু ভাৰপৰা যদি ও জনা যায় যে দেৱৰ্ষিসকলে সময় বুজি কাৰ্যতে। হাত দিছিল, কিন্তু খাইকৈ ধৰ্ম্ম চৰ্চা আৰু প্ৰচাৰেই দেবৰ্ষি সকলৰ বৃত্তি। অসমীয়া ব্ৰাহ্মণসকলেই সেই দেৱৰ্ষিৰ সতি। এওঁলোকৰো দুখতিৰ একশ্যে, আন ঠাইৰ বিজ্ঞ ব্ৰাক্ষণৰ অংগ মুখ ফুটাই কথা একাৰি কবলৈকো এওঁলোকৰ ক'ৰবাত দুই একে হে যদি সাৰ কৰে। অসমীয়া ব্ৰাহ্মণসকলৰ খে।বিলাক আলোচনা কৰিলেই বোধকৰে এওঁলোক সেই লেখকৰ সন্ততিৰ প্ৰমাণ হয়। এই বিষয়েও আমি এটি উদাহৰণ মাথোন দিবলৈ সমৰ্থ। কুযেৰ ম মণ্ডল ৰচেতা ঋষি কৰ, অৰু তেওঁৰ আশ্ৰম গুৱাহাটীৰ ওচৰঙে পুত্ৰৰ জাতিৰ কোনো ঠাইতে বুলি আগেৰ কৈ অহা হৈছে। এতিজা কামৰূপ জিলাৰ বেছি ভাগ ব্ৰাহ্মণেই কন্তু মুনিৰ গোত্ৰ বুলি পৰিচয় দিয়ে (Kamrul Gazetteer)। কিন্তু কি আচৰি, সেই কুৰে ৰচেতা সেৱৰি কৰেই কে এইবিলাক সম্প্ৰতি এইটি কোনেও টং কৰি নাচায়। আৰু আচৰিত, অসমীয়বিলাকৰ ভিতৰত দেৱত শব্দটি এতিয়ালৈকে তলে তলে চলতি হৈয়েই আছে। স্বৰ্গদেও, দেউ, দেউতা, পিতাকেট কাইদেউ, মোমাইদেউ, ইউ, বাইদেউ, বৌদেউ খালি মাৰাণ আৰু