ও ৯।] চমু ব্য। লৰি আৰু গৰ উন্নগিৰিষ্যাল কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি লোকৰ কাৰ নেত এৰি নৈ পাৰ ৰ খুলি ৰেীযোচিত প্ৰিয় অ ও “বি” হেৰুৱাব খোেলা। | পুৰণি কামৰূপীয়া ভাষাই আজিকালিৰ অসমীয়া ভাষা। অৱতে এই অসমীয়া ভাষা পুৰণি কামৰূপীয়া ভাষাৰপৰা অনেক বিষয়ক গৰচৰ হৈছে, আৰু হোৱাটো স্বাভাবিক। কাৰণীয়া ভাষা। এমন কালোচিত পৰিবৰ অনিৰ্ধাৰ্য। কিন্তু বিল পৰিওঁলেই ত এক ই মে সেই পুৰি সলাত কামৰূপীয়া ভাষা ও সন্দেহ নাই; কাৰণ তাৰ যে আৰু আত ইয়াৰ গাৰপৰা ধুই চাষ লোৱাৰা হৈ আছে। আজ বংশী ভাষা কামৰূপীয়া ভাষাৰ নামনিৰ ফালৰ মাফখা; আৰু অসমীয়া তা কাজলীয়া জৰ নিৰ ফালৰ মত-কথা। উজনিৰ ফালৰ তাৰ ভালটো নানা কাৰণত শঙ্কৰদেৱালিৰ কালৰ আগৰেপৰা এষল হৈ উঠা বাৰে, আৰু নামনিৰ ফালৰটো তেনেকুৱা হব নোৱাৰাৰ বাৰে, অসমীয়া জামাই কামৰূপীয়া ভাষাৰ খাই উত্তৰাধিকাৰী আৰু প্ৰতিনিধি বুলি শীত হল। এনে ল পুৰণি কামজলীয়াবা মেযেৰ ডালটোৰে উজলি। শকত ভালটোৰে পৰিয়াল মাতি আৰু সেইবাৰে খং কৰি চিশী ভাষাৰ ওচৰত আঠ, মলৈ, তাৰে সৈতে লগলাশি শ হৈ মাতৃথা আৰু মাতৃ ভূমিৰ কালৰ অৰ্থে চিন্তা কই হে বিযেৰ। ৰপুৰ দিনাজ পুৰও কামৰূপীয়া আলি, তা কি বংশীসকলো কামৰূপীয়া অসমীয়া; তেওঁলোকে এতিয়াৰ দেশৰ্গত পূৰ যিনা কি তা আন এ অধিবাসীৰে অৰ ৰে” বলা আৰ লৈছে৷ তেওঁলোকৰ গুৱালপৰীয়া জাতি আইসকনে পাৰে যদি জেলোক আকৌ পতা- শাহেল কাশীয়া অসমীয়া ভাষা হিৰলৈ কৰক, মোৰ ধৰিা কি কৰি? কি নিওে সে কি বল আৰু লৈ গৈ আশা এৰি অৰোক্ত পুখুৰুৰাম ৰাম কৰি শাৰ নাগপট গৰ মাত মাখিৰলৈ গৈ ৰেৰেবিৰাং লগাৰৰ লঙ্কান কি?লে আমি বি-
- আৰু একাষাৰ কথা শোনে-অশিক্ষিত শিতি যি -
- ীসকলৰ নিমিতে যি একৰি লে পত্ৰিকা গল কৰে নাই)
