পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮২৪

৩৪ বহী। [ ২ বছৰ, ৮ম সংখ্যা। দেখিবলৈ পাওঁক, মনোৰাজ্য আৰু বড় ৰাজ্য। এই দুইখনি ৰাকেই কেবল এক জ্ঞানে শাসন কৰে। এই দুইখনি ৰাজ্য শাসনৰ নিয়ৰৰ অলপ ব্যতিক্ৰম হলেই গতত লয়ৰ ৰা হয়। এই কাৰৰোনে ঠিক ৰক্ষা কৰিবলৈ ভাৰ মত লপ আঁৰ লগা যেন পালেই ততালিকে তাক মোমত কৰে। কাৰ্য দেখিলেই গহুখে কৰ্কাৰ জ্ঞান মত আহি পৰে, নিয়ম দেখিলেই সিয়ালৈ মনত পৰে;সেই দেখি কৃঢ় বিৰাজ কৰি কোনো ভুল নোহোৱাকৈ ঠাৱাৰ পাৰি যে ব্ৰহ্মাণ্ডৰ দিয়াৰূপে কক্ষপে এৰ অনন্ত নবান বুদ্ধিমান জায়। এই মহান দুমন বিশ্বকৰ্তাকেই আমি ভাষাত আমি ঈখ বেশেই। এই সমস্ত মহান পৰমৰ খছি। অনেক জংশ মানুহৰ কাৰছি ছি একা গতিকে তত মানুষ যে এৰ। এস কমলাকান্ত ট্ৰাচাৰ্য। নিজৰ বিষয়ে যৎকিঞ্চিৎ। মা আৰু কাৰ গুৰাত” গুৱাহাটীয়া কলেজৰ আখৰ এযুত চন্দ্ৰ মাৰ শৰ্মাই (আমি পাহৰি আগেয়ে লগৰ ঠাইত ধৰ লিখি কে মন দিলে, সেই এলিছ অপৰা তেওঁ মানা কৰে যেন দেখিয়ে যে নষাৰ বৰাই অসমীয়া তিন লেখিবলৈ হাতত লোৱা কথা খুব সত্য; আৰু ভাৰ এতে আমাৰু ৰি। প্ৰমাণগে পালে আমি আমাৰ ভুল স্বীকাৰ কৰি তেওঁৰ ওচৰত না শালিৰলৈ সাধু হৈ ৰলো। মাখেন আৰু সোনকালে পাও যেন। ৰাত লেখকলে মনৰ হেপাহেৰে আমাৰ ওপৰত যিবোৰ ফুলৰ সচৰ বৰি, সেইবোৰ আমি শিৰোৰাধ কৰিছে, কাৰ আৰি নিজৰু মুখ বুলি তেওঁকৈ অলকৈ আনন। আৰু পঢ়াশলীয়া অৱতেই ি এই ক্ষুদ্ৰ প্ৰাণীক আক্ৰমণ কৰি যেয়ে খ্যাত হৰ পাৰে,তেছে যে আমি তেওৰ উপকাৰী হয়েই। অবশ্য মহাবিদ্যা” কেবিনে মনে মনে আমাৰ এই বেশ কৰিছিল, মেইলে গান পোৱা ৰিলে; উম্মান দিতে আমাৰ কৱা কৰিলে। (?) তে পাই বিলাত মামী হৈলি একে পালালিত পঢ়িলে বুলিই যে কোনো গেলে এতিশালী পণ্ডিত তো আগৰে মূৰ্থ বুঢ়া মুখ বুলিৰ ৰে বা কি মানাবে। আৰ চিৰ সম্পৰে “ৰী” এই সেবা না মোটে চিত নাছিল; শেৰিলে। নেলি, পাঠকলৰ টক মা মাগিছো। ৰু নেবেধে।