পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮২১

আহাৰ, ১৮৩০।] শুটিৰিয়েক চিৰ ঢৌ। পূৰত কৈছে যে মানুষ সী বী, নেই বুজিৰ বিকাশ কৰায়। মৰ এতি যি জাতি মানুহ নাই যে আজি মানুহৰ খ নাই। ধৰ্থ সকা জাতি কেতিয়াও পৃথিৱীত মানু হৈ থাকিব নোষৰে। গ খালে সত্যৰু গ্ৰহণ কৰা। যি আজিৰ মাহে সত্য এই নৰে সেই অতি মানুহৰ চিৰপতন। সত্যৰু আন ঠাইত বিচাৰিব নেলাগে, মানুহে নিৰ আৰু নিৰ প্ৰণীৰ স্বভাৱৰ বিচাৰ কৰি চালেই পায়। এ আশৱ মন্দি, কুৰি বুলিব পাৰি যে তুমি আজ, আৰু দেখি আছে; পুনৰায় ভেৰাৰ ইচ্ছাৰ ভিতৰত তোমাৰ ৰা কি আৰু যদি চোখ, দেখি তোমাৰ ভাল হযৰ ৰা। অতি অজ্ঞাত অতি অসভ্য মানুহবো যে হযৰ ৰা মই যে সত্য কথা; এতেকে ইয়াতেই বুজা যায় যে মানুহে জগতত ৰেকৃতি লৈ জল অৰ্থাৎ সত্যৰ ভাৰ জোৰলৈ আহি মুঠ কথা গুৰি দেখিলে, যেতিয়া মানুহে বেয়া হোৱাটি ভাল নেশায় অৰ্থাৎ তেওঁ এন্ধাৰ থাকিব নোখোজে, পোহৰতেহে খাকিব খোৱ তেওঁৰ স্বাৱ চেয়ে অজ্ঞানতা একাৰ গুচাই জানৰ পোৰ থকাটোৱেই যে তেওঁৰ স্বৰূপ প্ৰভাৱ। এই ৰূপ প্ৰাৱকেই সত্যৰ স্বৰূপ প্ৰভাৱ বোলে। এই সত্যৰ স্বৰূপ প্ৰভাৱ যিষ্টি যুগে যুগে প্ৰকাশ হৈ মানুহে এইণ কৰি আহিছে ভাকেই ৰেল ৰোলে। ৰে শব্দৰ অৰ্থ যিদ, বাহু প্ৰকাশ হোৱা। যি প্ৰকাশ সেইয়েই সত্য আৰু গোহ। পোহৰৰেই অনাদি কালৰপৰা বিতাপি। বাৰ খিলপি আছে তাকেই সত্য বলে। সকা শব্দৰ মূল স্ খাতু অৰ্থাৎ যাৰ অস্তিত্ব নাগি কালৰেপৰা আছে আৰু গৰায় থাকি। এই হেতুকে তিঃ একামাল। কাৰৰ এ বিষেশ খ একো নাই। কেবল আমাৰ বুৰ ভুল বা অজ্ঞতাৰ অন্ধকাৰ। যি ৰাৰ প্ৰত্যক্ষ মাল একাকাৰ গিও এখাৰ নৰ পোহৰে ৰে; কেবল আমাৰ সৃষ্টিশক্তি লাগতিয়াল অলাগতিয়াল যা যা টুৰ্গ মাত্ৰ। আমাৰ পৰুে যি দৃশ্যমান একাৰ কোৰিক জীৱৰ প সেইই পোৰ। আমাৰ পৰে যাক পোৰ দেখো সেইসকলৰ পক্ষে সি একাৰ। সূৰ্যৰ খখি আমাৰ। যিমান লাগতিয়াল গৰ যদি দু ৰা তিনি হয়, তেতিয়া আনা চকুৰে পোহৰতে এয়াৰকেই যে গেলি। ওকে একাৰ যি, পোহ