পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৮০৬

৩৪৬ [ - সং । গণিৰ গৱতত নিৰাত ফুৰাট আমি যিবিলাক খণিমবাসীয়ে ইজ মতাৰ শিকলি ছিঙি মাজে মাজে মূৰ ভাঙি উঠিব খোজে সেইবিলাকক দৈত্য মানৱ আৰু ৰাক্ষস নাম দিলে। আৰু কৰতেয়াৰ পশ্চিমৰ গোটেই ৰেই মৰ্ত্য নাম দে। | তেওঁলোকে বৰ নামৰ উপযুক্ত ঠাইক স্বৰ নামৰে ভূষিত কৰি চাৰি নীচ হাজাৰ যাৰ দেৱতাৰ জোগ ভুগিলে; কিন্তু নিয়তিৰে একোৰে সৰ্বতিকাল মালে মিলিয়া। সজ বহু দূৰৈ আঁতৰি যোৱাত ৰলৰ চিৰন্তও গল, সেই অতুলনীয় গালী বতাহ ও গল, বৰগৰ মূৰত্বও গল। দেৱতাসকলৰ অতিৰিকাৰো এলো দেৱত্ব নোহোৱা হল, তেওঁলোক একেৰাৰেই ইনৰীৰ্য্য হল। এই দেখিয়েই এই নামটি লুপ্ত কৰিবলৈকে কালিকাপুৰাণৰ জন্ম। নি এটা কথা-কালিকাপুৰাণৰ গাঙে সকলে জহু দি স্বৰ্গ, মৰ্ত্য, পাতালৰ নাম থিৰ ৰা হল , কালিকাপুৰাণৰ ৰা নমনা জাতিও তো এই সমতেই কম কি জানে! তৈয়াৰ কাৰ, পৰ্বত কোট, আঁকা, দখল, সখা, পাৰৰ আদি অতিবিলাকৰ ওপৰত তো কলিকাপুৰাণৰ আধিপত্য নাই। সেই বিলাক জাতিৰপৰাতত এই কথাটিৰ দু পা লাগে? সেইবিলাক মানুহ অসভ্য একো মানে বুলি ধৰি এৰা যায়, তেন্তে আৰু স্বৰগ কিহৰ স্বৰ মামটি তো কম নহয়? এই নামটি তো উপলুঙাৰ নাম নহয়। স্বৰগে স্বত্ব হেৰুৱা বহুকাল হল, অৱনতিও নাদিৰ পালে; আৰু এই আদিমবাঙ্গীবিলাকেও কালিকা- পুৰাণৰ বশ মানিলেও, পূৰ্বৰ কথা একেবাৰে পাহৰিলেও, সেই স্বগতেই অলপ দিনৰ আগলৈকে সিহঁতে কত কম দৌৰা কৰিছিল; এলে সুলত কি পোৱা যায় খে। গৰ ফলৰ। পুৰৱাৰৰ কছাৰীবিলাকে ওপৰ অমৰ ৰঙস্বৰ নামৰ ঠাইৰপৰা ঘোৱাৰ নিমিত্তে নিজক স্বৰ্গীয়া বুলি চিনাকি দিয়ে। বড়ো ভাষাত স্বৰ্গক স্বৰ ৰা ৰৎ। যোলে (Daltons Ethnology. page ৪4)। স্বৰ্গবাসী বুলিয়েই ভূটানৰ ৰা এজনৰ উপাধি দেৱৰা, এজনৰ খৰাজ আৰু ৰাজসভাৰ সত্য সাত শ(Daltons Ethnology, page 96}। ভুয়া পৰ্বত এতিঃ