পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৭৮৬

স্বাহী। {২ বা সংখ্যা। - যাশী চৈতৰপৰা নহল, ই বৰ আশ্চৰ্য। ৰা ৰাৰ মতে ভাৰ --wেখ নাই। তেওঁৰ মতে নাৰতে কক্তি এৰাৰল- "সৰূপে ৰ হাৰ তৈলা মে খালে। আঁৰৰ স্বামী ৰূপ ধৰি ভগৱন্ত। গত পথকে টাকা কৰিলন্ত। বিষ্ণুপুৰী, চৈত, কীৰ ৰূপ ধৰি। মিলি লোৰু হৰিণাম ব্যক্ত কৰি।” এনেকৈ সহ অৱতাৰ হলে অৱতাৰৰ মূল্য কি? চৈত, হল মহা- পুৰুষৰপৰা শৰ্থ পাই শঙ্কৰৰ নিচিনা মহাপুৰুৰে তেওঁৰ ডেকাৰপৰা বুঢ়ালৈকে লিখা ইমালবিলাক পুধিৰ এখনতো যে নিজ-গুৰ উল্লেখ নকৰিৰ ইশৰ অন্তৰ কথা। 'ৰামৰায়ে নিয়ে যেনেকৈ তেওঁৰ পুথিত নিজ গুৰ চিনাকী দিয়ে সেইজৰে পৰেও সেই সময় প্ৰথা অনুসৰি নিজ গুৰুৰ নাম উল্লেখ কৰিলেহেতেন। তেওঁৰ সকলো পুখিতে নিজৰ চিনাকী দিতে কেবল “ফৰ চিৰ শঙ্কৰ ইয়াকে হে পোৱা যায়। শঙ্কৰে চৈতন্য পৰা ধৰ্ম্ম শিক্ষা পোৱা হলে ওপৰত নাম কোৱা পান চৰিত্ৰ লিখকৰ এনে অত সেই কথা লিৰিলেহেঁতেন। চৈতন্য যে কোনো সময়ত কাম- ৰূপলৈ আহিলি এনে ও চৈত চৰিতৰপৰা না নেয়া। শঙ্কৰ্যে ব্ৰাহ্মণ চৈতৰপৰা থ পালে ৰা পাবলৈ আগ বাঢ়িলে খৰ্ব হোৱা প্ৰাহ্মণ প্ৰায় এলোপ উঠে এই বাৰেই মহাপুৰুৰে মানৱলীলা সম্বৰণ কৰাৰ ব- নিৰ পিছত পপাত ব্যৰ্থ ঋণ লিখকে এনে ভালপাত-ষোৰোৱা কথা লিৰি থৈ গৈ আজিলৈকে কোনো কোনো লোকৰ মনত খুকুৰি লগাই থৈছে। এনে কানি কথা অপলাতী ত্যাগী শোৰ কাচিতে গ্ৰহণীয় নয়। এই গল দামোদৰ চৰিকাৰ ৰামৰাৰ বিষৰ;এই বৰ যি দিক পাল। হৰে যেনেকৈ পাৰ্বতীৰ আগ, কে যেনেকৈ পৰীক্ষিত ৰজাৰ ৰাগত, নৈমিষাৰখ্য নাৰ যেনেকৈ কৰি আগ শীৰ ৰং ৰা কৰিছিল, তেনেকৈ থানেশ্বৰ নামক এল ৰিলে এক ৰাহ্মণৰ আগত উদাৰগাবিনে এৰি চৰিত্ৰৰং ৰা কৰিছিল আৰু যি বিবাৰে তাৰে পূৰিত লিখিছে। এওঁৰ তে বিছুৰ ৰিমেষ: নাৰায়ণপুৰৰপৰা।