খৰি দে
দুখ বোটল
পাচ ধৰ
|
|
পাচ ল
|
পাচ লাগ
|
বালিৰ বান্ধ
কলা মুখ কৰ
ন দি ক
ৰং লগাই ক
ধোদৰ পচলা
কথা বান্ধ
গুৰু সমুখ হ
পাচ ভৰি হ
পেটতে হাত ভৰি লুকা
জুলুকি জুলুকি কৰ
দোলা মাৰ
পাও মেল
গাই বাই চা
পেটে ভাতে খা
ভাতে ভড়ালে খা
বাটকুৰি বা
নাকনি কাননি কৰ
|
|
|
মৰা মানুহ দাহন কৰ।
আন এজনৰ লগত দুখ খা বা কষ্ট পা।
পাচে পাচে যা
দুৰ্ব্বল বাধা, মিছা বাধা।
খং দেখুৱা, কেটেৰা জেঙেৰা কৰ।
ডঢ়াই ক, ডাঠি ক।
নলগা কথা জোৰা দি কথা ক।
দেখাত শকত আৱত কিন্তু কামত আপৈণত।
অকামিলা, অবালচন্দ, এলেহুৱা৷
আৰি মাৰ, বন্ধবস্ত কৰ।
গুৰুত শৰণ ল, মন্ত্ৰ ল।
কোনো বিষয়ত পাচ হোঁহঁক, আগ নাবাঢ়।
আচৰিত হ, স্তম্ভিত হ, কথা শুনি বেজাৰ পা।
অতিশয় ৰূপে যাতনা বা কষ্ট দে।
মৰ, সি পুৰিলৈ যাত্ৰা কৰ।
মৰ, ইহ জগতৰ পৰা বিদায় ল।
কিছু পৰিমাণে যত্ন কৰি চা।
মূৰামূৰিকৈ কোনো মতে খাই জীৱন ধাৰণ
কৰ।
ধন সম্পত্তি কৰি খাই বৈ থাক।
ঘনে পতি অহা যোৱা কৰ।
কষ্ট বা যাতনা দি অস্থিৰ কৰ।
|
