এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৫
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব
তোমাৰ সদৃশ বীৰ আন নাহি জানি।
পুত্ৰক ৰাখন্তে তুমি মৰিলা আপুনি॥৩৭২
এহি বুলি চিত্ৰাঙ্গদা থাকিলন্ত বই।
অৰ্জ্জুনৰ মুণ্ডগোট হাতে তুলি লই॥
হিয়াত সাবটি মুণ্ড কালে হুমহুমি।
এহি মুখে চুম্বন কৰিয়া আছা তুমি॥৩৭৩
কৰ্ণৰ পুত্ৰৰ মুণ্ড সেহি থানে আছে।
তাক চিত্ৰাঙ্গদা তুলি লইলন্ত পাচে॥
পিতৃবধ ভৈল বাপু নভৈল সজ্ঞান।
কিসক আসিয়া বাপু হৰুৱাইলি প্ৰাণ॥৩৭৪
তোক দেখি অধিকে দহয় মোৰ গাৱ।
কেনে প্ৰাণ ধৰিবন্ত তোৰ নিজ মাৱ॥
কতেক অধৰ্ম্ম বাপু কৰিলি পূৰ্ব্বত।
সিংহ হুয়া মৃত্যু ভৈলি মৃগৰ হাতত॥৩৭৫
পুত্ৰক সম্বোধি পাচে বুলিলা বচন।
শুনা বাপু বব্ৰুবাহ মোৰ নিবেদন॥
উলুপীৰ মোহোৰ সত্বৰে মাথা কাট।
তেবেসে তোহোক লোকে নুবুলিব নাট॥৩৭৬
হেন শুনি পশুৰামে বাপৰ বচন।
বেণুকাৰ মাথা কাটিলন্ত কম্পমান॥
তুমি পুনু বাপৰ মাৱৰ মাথা কাট।
ৰামতো অধিক কৰি পৃথিবীক ঝান্ট॥৩৭৭
