এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৮
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব
অৰ্জুনক জীয়াবৰ কাৰণে শ্ৰীকৃষ্ণৰ ওচৰত
নাগৰাজ অনন্তৰ অনুৰোধ
এতেকতে শেষৰাজা পাতালৰ নাথ।
আগবাঢ়ি মাধৱৰ পাৱে থৈলা মাথ॥৫৪৫
ত্ৰিজগতনাথ তুমি অৰ্জ্জুনৰ সখি।
ইটো দুখ সন্তাপ কিমতে আছা দেখি॥
ধৰ্ম্ম নৃপতিৰ আশা আছিলেক যাত।
সবে আশা বন্ধ হৈল অৰ্জ্জুন বধত॥৫৪৬
গুচায়ো সবাহাৰে শোকৰ যে শাল।
মণি ধৰি অৰ্জ্জুনক জীয়ায়ো সকাল॥
যত যত ধৰ্ম্মৰ ডাঙ্গৰ বুলি লেখি।
এতিক্ষণে বিনাশ তোমাৰ প্ৰাণসখি॥৫৪৭
ইটো কোন বিস্ময় জীয়াইবা অৰ্জ্জুনক।
মই জানো মনে তুমি চাহিছা কৌতুক॥
আনিলো অমৃত মৃত্যু সঞ্জীৱনী মণি।
আজি অৰ্জ্জুনক নিজীয়াইবো কোন গুণি॥৫ ৪৮-
তোমাৰ আগত ইসবক সোধে কুন।
সৰ্ব্বভাৱে পাণ্ডৱক ৰাখিছা আপুনি।
অৰ্জ্জুনক লাগি কুন্তী কান্দন্ত ব্যাকুলে।
সবাৰে নেত্ৰক ঢালিলেক শোকজালে॥৫৪৯
হেন বেলা অৰ্জ্জুনৰ মুণ্ড ভৈল চুৰি।
একোস্থানে বিচাৰি নপাইলা খুজি লুৰি॥
