এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৯
বব্ৰুবাহ পৰ্ব্ব
যতেক বাধিল মানে তাৰ ফল পাইল।
কতো কতো জীলে কতো প্ৰাণ হৰুৱাইল॥৪৯৯
অনন্তে বোলয় দোষ ক্ষমা কৰা নাতি।
বিশেষত চঞ্চল আমাৰ সৰ্প জাতি॥
দুইখান জিহ্বা আৰো বহুতৰ শিৰ।
কোনো কালে আমাৰ বচন নুহি স্থিৰ॥৫ ০০
হেন শুনি ৰাজাৰ হৰিষ ভৈলা মন।
অনন্তক আশ্বাসিলা মধুৰ বচন॥
আসা তুমি আমি মনুষ্যক লাগি যাওঁ।
সঞ্জীৱনী মণি লৈয়া বাপক জীয়াওঁ॥৫০১
এহি বুলি অনন্তে সহিতে গৈলা লৰি।
অৰ্জ্জুনৰ শৱ যি থানত আছে পৰি॥
এহিমতে কথা মাতে পথে যান্ত দুই।
সৰ্প মনুষ্যৰ সেনা একঠাই হুই॥৫০২
ধৃতৰাষ্ট্ৰ নাগৰ পুত্ৰদ্বয়ৰ লগত আলোচনা
পাতালৰ ধৃতৰাষ্ট্ৰ কুবুদ্ধি নাগৰ।
অধোমুখে চিন্তা কৰি আছয় বিস্তৰ॥
দুন্মুহ কুবুদ্ধি তাৰ দুই পুত্ৰ আছে।
অসন্তোষে ধৃতৰাষ্ট্ৰে মাতিলন্ত পাচে॥৫০৩
শুনা দুই পুত্ৰ যি কাৰণে কৰো চিন্তা।
মনুষ্য লোকত মোৰ ধৃতৰাষ্ট্ৰ মিতা॥
