এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০০৪
ফুলৰ চানেকি।
ওপৰৰ সৌন্দৰ্য্যৰ প্ৰতিবিম্বে তাত
হাঁহিছে নাচিছে হাঁয়, আপোনাকে চাই!—
নাচি উঠে মন মোৰ তাৰ চেৰে চেবে,
প্ৰকৃতি বুকুত প্ৰাণ ক্ষন্তেক জুৰাই!
- * * *
ইয়াতে এদিন দেহি, দময়ন্তী সতী
উঠিছিল আহি আহি পথ হেৰুৱাই;
চিন্ তাৰ এতিয়াও মাৰ যোৱা নাই,—
শিল-বন গছ-লতা আটাইটি মিলি,
সাক্ষী দিয়ে বিশেষণে সবিশেষ কই।
কুণ্ডিনৰ গুৰি এয়ে, —বিদৰ্ভ ঢৌৱাই
পৱিত্ৰ কৰিছে যি; সিও সাক্ষী দিয়ে
মহাসতী দময়ন্তী কেনেকই আহি
উত্তৰিল কুণ্ডৰ তীৰত, ভ্ৰমি বহু
গিৰি-গুহা, দেশ-বন, পতি হেৰুৱাই;—
ইয়ে হে লগালে বাট পিতৃ-ৰাজ্যলই।
আৰু, আৰু, কৃষ্ণদেৱে ৰুক্মিণীদেবীক
উদ্ধাৰি এদিন ইয়াতেই লয় থিত্
যাওঁতে উলটি; ইয়াতে জিলিকে সৌৱা
সমাধি মন্দিৰ স্মৃতি ভীষ্মক ৰজাৰ,
মিলিলে পঞ্চত্ব য’ত মহা ৰাজৰ্ষিৰ।
⸻০⸻
