এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২
পৰীক্ষা।
ইন্দ্ৰ-চন্দ্ৰ-দেৱসবে সেৱে এই পদ।
অই ৰাতুল চৰণ তলে ত্ৰিলোকৰ
সকলো ঐশ্বৰ্য্যে সদা কৰে কৰ দান;
মৰামৰে তৃপ্তিতৰে পুজে সৰ্ব্বদাই;
কিবা বা অভাৱ, দেবি! অপ্সৰা সবাৰ?
উৰ্ব্বশী।— সঁচা, দেৱ! ত্ৰিলোক-ঐশ্বৰ্য্য সঁচা
আমাৰ অধীন। সদা আনন্দ-আহ্বানে
মত্ত কৰোঁ ত্ৰিজগত আনন্দতে, সঁচা।
কিন্তু, প্ৰভু! মনৰ ই অদ্ভুত ৰীতি—
নিজ-ক্ষমতাক সদা কৰে অবিশ্বাস।
যদিচ পাৰগ মন দেবেন্দ্ৰ-দমনে
ভাবে তেও অপাৰগ মক্ষিকা-দলনে।
নিজৰ শক্তিৰ কৰা সামৰ্থ্য়ে সন্দেহ
এই চিৰৰীতি, দেৱ! উন্মত্ত মনৰ।
বসন্ত।— সঁচা, দেবি! মনৰ এনেহে গতি। কিন্তু
কিবা কামে আজি, শুভে! কৰিছা আহ্বান?
উৰ্ব্বশী।— পৃথিবী-প্ৰথিত-যশঃ কুৰুৰাজ বংশ;
তাৰ জ্বল মণি যুধিষ্ঠিৰ নৃপমণি;
তাহান তৃতীয় ভাই, বাসুদেৱ-সখা,
পাৰ্থ, অস্ত্ৰশিক্ষা-আশে, আহে সুৰলোকে।
