বুজ নাপায়, সি যুদ্ধ জয়লাভৰ কোনো ৰকমে আশা
কৰিব নোৱাৰে।
প্ৰিয় পাঠক! জানি ৰাখাঁ, দেহটি, আত্মাৰ ৰাজ্য; আত্মা, এই দেহৰাজ্যৰ শাসনকৰ্ত্তা বা ৰজা। এই দেহ- ৰাজ্যত আত্মাৰ নানাবিধ ভিন ভিন স্বভাবৰ ভালেখিনি সেনা আছে। খোদা-তায়ালাই আপোন পবিত্ৰ গ্ৰন্থত কৈছে, “আৰু স্বয়ং তেখেতৰ বাহিৰে, তোমাৰ প্ৰভুৰ সৈন্যৰ কোনেও জ্ঞান নাপায”। এই বচন ফাঁকি, দেহৰাজ্যৰ সৈন্যক লক্ষ্যকৈ কোৱা হৈছে।
সি-পুৰীৰ সুখ-সম্পদৰ হন্তে আত্মাৰ সৃষ্টি। নিজ সুখ সম্পদ চাই বিচাৰি লোৱা আত্মাৰ সকাম। খোদা- তায়ালাৰ তত্ত্ব জ্ঞান লাভেই আত্মাৰ সম্পদ বা সৌভাগ্য। যি আত্মাই, যিমান তত্ত্ব-জ্ঞান লভিবলৈ পাৰ্গত, সি, সিমানেই সম্পদশালী। স্ৰজনকৰ্ত্তাৰ দৰ্শন, তেওঁৰ স্ৰজা বস্তুতেই পোৱা যায়। সাজোঁতা গৰাকীৰ জ্ঞান, বুদ্ধি, ক্ষমতা আৰু কৌশল আদিৰ চিনাকি, তেওঁৰ গঢ়া বস্তুৱেই দিয়ে। গোটেই খন বিশ্ব-জগত পৰমেশ্বৰৰ সৃষ্ট আৰু তেওঁৰ নিজ গুণ-জ্ঞানৰ চানেকিৰে পূৰ্ণ। এই আচৰিত বহিৰ্জগত দৰ্শনৰ পৰা জন্মা জ্ঞান, চকু, কাণ আদি বাহিৰা ইন্দ্ৰিয় দ্বাৰা লাভ হয়। সেই ইন্দ্ৰিয় বোৰ শৰীৰে সৈতে সংলগ্নহৈ আছে। ইয়াৰ কাৰণ, ভালকৈ
বুজিবৰ নিমিত্তে, তলত এটি পটন্তৰ দিয়া গল।
