পৃষ্ঠা:পৰমাৰ্থ দৰ্পণ.djvu/১১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

বিছ্মিল্লাহেৰ্ ৰহ্ মানেৰ, ৰেহিম্।

( পৰম কৰুণা ময় পৰমেশ্বৰৰ নামলৈ আৰম্ভিলোঁ )

পাতনি।

 এই পুথিৰ আদি নাম, কিমিয়া-ছায়াদত; (ক) § ই পাৰ্ছী ভাষাত ৰচিত। ইয়াৰ ৰচক, মহাত্মা ইমাম, মহম্মদ গজ্জালি চাহেব,ৰহ্ মতুল্লাহ বৰকাতুহু। এওঁ এজন প্ৰখ্যাত ওলী বা সিদ্ধ-পুৰুষ; এওঁৰ অন্তৰ খোদা তায়ালাৰ তত্ত্ব জ্ঞানেৰে ফৰকাল। সেই সমন্ধে, এই পুথিয়েই সাক্ষী। ই, ৰাজচাহী আঞ্জমনে-হেমায়তে-এছলাম সমাজৰ আদেশ মতে, নুৰলন ইমান অনুবাদক আৰু প্ৰকাশক কমিটীৰ দ্বাৰাই, বঙ্গলা ভাষাত, ভাষান্তৰিত হৈ পাচত সৌভাগ্য স্পৰ্শমণি নাম লৈছে। সৌভাগ্য স্পৰ্শমণি অৰ্থাৎ তাম, পিত্তল আদি নিকৃষ্ট ধাতু দ্ৰব্য, স্পৰ্শ-মণি বা পৰশ- পাথৰৰ, ঘঁহনি খাই যেনেকৈ সুবৰ্ণৰ ৰূপ ধৰে, এই পুথি খনি মনত ঘঁহিলে অৰ্থাৎ মন লগাই পঢ়িলে আৰু তদনুসৰি চলিলে নিকৃষ্ট নৰ, সৰ্ব্বোৎকৃষ্ট, সৰ্ব্বোচ্চ, পৰাৎপৰ পৰম্পদ লভ কৰিবলৈ ক্ষমতাৱন্ত হব।

 সৌভাগ্য-স্পৰ্শ মণি চল্লিশ আধ্যাত বিভক্ত। তাৰে প্ৰথম আধ্যা, অসমীয়া ভাই ককাইৰ পাৰমাৰ্থিক হিতলৈ


 (ক) যি বৰ্ণৰ ওপৰত এই § চিন থাকে, তাৰ উচ্চাৰণ কণ্ঠৰ পৰা উলিয়াব লাগে।