পৃষ্ঠা:প্ৰাচীন কামৰূপীয় কায়স্থ-সমাজৰ ইতিবৃত্ত.djvu/৮২৬

উত্তগুৱাহাটীৰপৰা আহি ৰ খালিত ৰাজধানী শান্তি থাকে ৰাৰী নামে ঠাইত পাতে। লিগীশ আৰু পুৰুষোত গুট্টাচাৰ্য্যৰ বংশধৰলল দলীই বংশৰ 'শশী কৰ গগনফল ফুল পুৰোহিত। সম্ভৱতঃ জে পায় আৰু চিলাৰায়ৰ ভিতৰত হোৱা খনিজ গৰেই ফল। ৰাজেশ্ৰই সৰত আগৰ পুৰোহিত ত্যাগ কৰি বাগীশষ পেনিহিত্য পাত বা কৰিছিল। মূৰিৰ পুৰুষীনামা দৰদৰাজৰ পুৰুষীনামাৰ ওচৰা ওচৰিকৈ লিখা আছে হেনন; তাৰপৰা খাজা গত এই বংশৰ সময়তা ভালদৰে প্ৰকাশ পাইছে। পুৰুৰীনামাত তেওঁলোকৰ দেৱ” উপাধি দেখা যায় কিন্তু অল্প ঠানিত “দেৱ” উপাধি নাই। মূৰিদেৱৰ বংশধৰসকলে “বা” গোত্ৰ যোলে কিন্তু হৰিনাৰায়ণদেৱৰ বংশধৰসকলে এগিৰী অলমন গোত্ৰকে কয়। সম্ভবতঃ ৭ম পুৰুষ ৰাজে ভূঞাৰ সময়তেই গোত্ৰ বদলাই ও গোত্ৰ লছিল। হৰিনাৰায়ণনেৰ গলাই আহি কাজ পুৰি, কামান গোত্ৰকে গ্ৰহণ কৰে। গাৱৰ শাখা। জুৰিনাৰায়ণ হাৰ বেশে যোয় ধওে দিতে কেকীয়া ৰাই তেওঁক চিনি আৰু তেওঁ নি তিত অন্য ৰাখে। নিৰ্মল পাচত কেকীয়া কৱাৰ তে কুৰ বিয়া না। এই নাম সংসাৰত তেওঁৰ অহ অপোৰ আৰু ৰামাল আছে এই ৰে অশান থানটিত আৰু লে মা ঘৰ কে। অশোক , " আৰু ৰাষাল পুল নিতান, ফাফী কাম কৰিছিল। সিঙ্গাৰ পু লিয়ান ওকে