এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
( ১৭ )
শতেক জোজন পন্থ উদ্ধক লাগি গৈলা।
পৃথিবিত পৰি পাচে অচেতন ভৈলা॥
দেখিআ অসুৰগনে কৰে জয় জয়।
কৈৰ সিংহ পসু গোটে ৰাজাক যুঝয়॥
পতঙ্গ ( য়ো ) হুয়া কৰে অগনিত ঝাস।
এহি বুলি অসুৰগনে তুলিলেক হাষ॥
কতো বেলি চেতন লভিলা নাৰায়নে।
নসহে হৃদয় দুখে সোকে অপমানে॥
এক লাম্ফ দিয়া হৰি হিৰণ্যক ধৰি।
মালবান্ধে বান্ধিলন্ত ধৰনিত পৰি॥
অসুৰৰ ৰঙ্গ দেখি মাধৱৰ খঙ্গ।
দুয়ো এক বিৰ সম জেহেন মাতঙ্গ॥
দিন গোট যুঝে সন্ধ্যা ভৈলেক প্ৰৰেষ।
চিদ্ৰকাল লভিলন্ত দেৱ ঋষিকেশ॥
ঘোবাই আনিলন্ত পানিপতনিক লাগি।
ঘডান্তে ঘষান্তে তাৰ হাৰ গৈলা ভাগি॥
দুই হাতে অসুৰক তুলি আলগাই।
জলস্থল কিচো নোহে উৰুত বৈসাই॥
অস্ত্ৰে সস্ত্ৰে নকাটিলা নখে বিদাৰিলা।
ৰাতৃদিনে কিচো নোহে সন্ধ্যাতে মাৰিলা॥
হৃদয় বিদাৰি পেলাইলেক মহিতলে।
নগৰৰ লোকমানে পলাইলা সকলে॥
গিৰিক ভেদিয়া যেন বহি জাই জল।
হিৰণ্যৰ তেজে বসুমতি জাই তল॥
