পৃষ্ঠা:প্ৰতিমা.pdf/৪২

মানৱ বন্দনা। আহিছে মানুহ গইছে মানুহ— মানুহ ময়াপী জীৱ। মানুহ সোঁতৰ অন্ত নাইকিয়া— বুলিলে মৰত কিয়? মানবী জনম দিয়া উটুৱাই মানবী কৰ্ম সোঁতে, মানুহৰ মৰম বুজিব৷ মানুহে -ধৰ্ম যে মৰমতে। মানুহেই লগ মানুহেই সঙ্গ মানুহেই পৰাপৰ, এই যে পৃথিবী স্বৰ্গতে৷ অধিক, মানুহৰ নিজাপী ঘৰ। মানুহেই দেৱ মানুহেই সেৱ মানুহ বিনে নাই কেৱ। মানৱ বন্দনা। কৰা পূজা—অৰ্ঘ্য পাদোদক লৈ- জয় জয় মানৱ দেৱ! 68 G