(এটা মানুহে আলিৰ ইফালে চাই
পাঁচনিৰ আগেদি যায়)
হেৰি ভকত! আপুনি কৰপৰা আহিছে? কলৈ বা যায়? আপোনাক বিদেশী মানুহ যেন দেখিছো; আহক, মোৰ ঘৰত ভৰিৰ ধূলা দি ৰাতিটো থাকি চাউল-সিজোৱা এমুঠি লৈ যাব!
মানুহ —ককাই, মোৰ ঘৰ পিতনি গাৱঁত। আজি তিন দিন হল মোৰ কলী গৰু এজনী হেৰাল; বিচাৰি পোৱা নাই। তাকে বিচাৰি ফুৰিছো, আপুনি কিবাজুতিৰে গাইজনী। আপোনাসকলৰ এইফালে অহা দেখিছে নে?
পাঁচনি — নাই দেখা মোৰ কুটুম। গধুলি হব লগীয়া হল, এতিয়া নো কত আপুনি আপোনাৰ গাই বিচাৰি পাব? আহক আজি মোৰ বহাতে থাককহি, কাইলৈ পুৱা দিনে পোহৰেও গৰু-গাইৰ বিচাৰ-খোচাৰ কৰিব।
মানুহ — নহয় ককাই, এতিয়াই যি পাৰে বিচাৰোঁ, এন্ধাৰ হবলৈ এতিয়াও কিছুমান সময় আছে আৰু মোৰ ঘৰ বৰ দূৰত নহয় ককাই, পোতনি গাওঁ সৌৱা, আপোনাসকলৰ গাঁৱৰ ওচৰতে, আপুনি নেজানে নে?
[ মানুহটোৰ প্ৰস্থান।
পচনি —নাই! নাই। আজি মোৰ কপালত আলহী-অতিথি নাই। কাকো নেপাওঁ।
( আন এটা মানুহ পাঁচনিৰ আগেদি বেগাই যায়)।
