এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৯
চণ্ডিকাখ্যান।
ঈষত হাসিয়া, আছে মহামায়া,
দেখিলন্ত দৈত্য যত॥
দেখি দৈত্যগণ, দেবীক তখন,
ধনুক টঙ্কাৰ কৰি।
ধৰি বাৰু আশে, যান্ত দেবী পাশে,
কোপে হাতে খড়গ ধৰি॥
সেনা অসুৰৰ, দেখি অম্বিকাৰ
মহা ক্ৰোধ উপজিল।
কোপত দেবীৰ, বদন কমল,
ঘোৰ ৰক্তবৰ্ণ ভৈল॥
ভ্ৰূভঙ্গে দেবীৰ, কুঞ্চিত কপাল,
তান হন্তে হৈলা কালী।
কৰাল বদনী, পাশা সিধাৰিণী,
কৃষ্ণ বৰ্ণা জিনিঅলি॥
হাতে লৌহ শক্তি, ভয়ঙ্কৰ মূৰ্ত্তি,
নৃমুণ্ড মালা গলত।
বাঘছাল মাত্ৰ, পিন্ধিছে কটিত,
মুৰৰ কেশ বিমুক্ত॥
(৮)
