এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৯
চণ্ডিকাখ্যান।
সিদ্ধ মুনিনৰ, কিন্নৰ অমৰ,
দেখিয়া সবে বিস্মিত॥
বহুকাল তাত, অসুৰ সহিত,
চ ণ্ডিকা কৰি সমৰ।
বেগে ধৰি তাস্ক, ঘুৰাই দশদিশ,
ক্ষেপিলা ধৰণী তল॥
ভূমিতলে পড়ি, দুৰন্ত দেবাৰি,
দৃঢ় মুষ্টি কৰি হাত।
বধাৰ্থে চণ্ডীৰ, কোপতে অস্থিৰ,
দশন কামুৰি যান্ত॥
আসে দৈত্যেশ্বৰ, কণ্টক দেবৰ,
চণ্ডিকা কৰি দৰ্শণ।
কৰি শূলাঘাত, তাহাৰ হিয়াত,
ভূমিত কৈলা পাতন॥
গত প্ৰাণ দৈত্য, পৰিল ভূমিত,
দেবী খুলে হৈয়া ক্ষত।
দ্বীপ সমন্বিতে, সাগৰ সহিতে,
পৃথিবী ভৈলা কম্পিত॥
শুম্ভ মহাদৈত্য, যেবে ভৈলা হত,
জগতে লভিলা শান্তি৷
