এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭০
পদ্যাৱলী।
( ৫ )
জননী জনমভূমি, সদায়ে মনত,
ভাবিছিলোঁ চিৰশান্তি সুখৰ আকৰ।
নিবসতি কৰিও ই-মৰ জগতত,
কল্পনাত ধৰিছিলোঁ পৰশ-পাথৰ।
( ৬ )
ভাবিছিলোঁ পুণ্য ঠাই স্বৰগ-ভৱন,
অনতি দূৰতে মোৰ আছিল শোভিত,
যি ঠাইৰ সুবাসিত শীতল পৱন,
দিছিল জুৰণি মোৰ হৃদয় থলীত।
( ৭ )
ভাঁহিল জীৱন এবে সময় সোঁতত,
হল জ্ঞান, দিলে দেখা ‘তোৰ’ ‘মোৰ’ ভাৱ
লগে লগে পূৰ্ব্ব ভাবো গল আঁতৰত,
নতুন ধৰণে হল গঠিত স্বভাৱ।
( ৮ )
হৃদয় চুকত দেখা দিলে ‘চয়তানে’
ললোঁ তাৰ কুহকতে ছিঙি বিম্ব-ফল।
থলোঁ আনি তুলি তাক অতি সুবিধানে,
লভিম তৃপিতি ভাক্ষ—কিন্তু সি নহল।
