এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
গুৰু-শিষ্য।
শিষ্য।—
গুৰুদেৱ!
এদিন দুদিন কৈ আপুনি দেখোন্,
বুঢ়া বয়সত দিলে ভৰি?
তথাপিটো একে দৰে, আছে আজিলৈ,
ভিন্ ভাৱ নেদেখো এফেৰি!
মূৰৰ সুদীৰ্ঘ কেশ, কলিয়া বৰণ,
শৰীৰৰ তেজাল মঙহ,
মুকুতা পাঁতিৰ দৰে, দাঁত দুয়োশাৰী,
দেখোঁতেই লাগে হাবিয়াষ!
নিৰ্ঘুণী, সৱলকায়, অতি বিতোপন,
যাক দেখি, ডেকা কাজ পায়।
কোৱা গুৰু! কি কাৰণে, কিবা উপায়েৰে,
দেখিছোঁ সি, একেই অৱস্থায়?
গুৰু৷—
যেতিয়া আছিলোঁ মই, তোমাৰ নিচিনা,
ভাবিছিলোঁ সদায়ে মনত,
শীত-পক্ষ কলা সম, যৌৱন বুৰিব
আঁউসীৰ ঘোৰ আন্ধাৰত।
