এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৭
পদ্যাৱলী৷
( ৯ )
সাৱশেষে গুণি-গাঁথি, নিৰাশ মনেৰে,
ভেবা লাগি মুৰ তুলি স্বৰগ ধিয়াই,
চাই ৰলোঁ, একেথৰে, একেটা ভাবেৰে,
প্ৰকৃত সন্তোষ নৰে ক’ত গলে পায়?
( ১০ )
দৈৱবাণী ৰূপে মোক ঠিক ই সময়,
ক’লে “মূৰ্খ নৰ! কি ভাবিছ এনে দৰে?
শুন্ মোৰ কথা তই যা ঘৰলৈ,
নুফুৰিবি নাহকত, দ্বীপ দ্বীপান্তৰে।”
( ১১ )
“যি মণিৰ অৰ্থে তই, কৰিছ যতন,
ওপজে সি মণি, মুৰ্খ। হৃদয়-খনিত;
নিজ স্বভাৱত তুষ্ট থাকে যিটোজন,
সেইসে ই মণি লভে মৰত ভূমিত।”
⸺
