পৃষ্ঠা:পদুম কুঁৱৰী.pdf/১৮

পদুম কুঁৱৰী জানিছিল ? স্বভাব-চৰিত্র ভ ল বুলি জানিলে অচি বাহিৰে দেখিব শুনিব ভুল হলে ও ৰ মাহক চিনটন এতিয়াহে বুজিলাে । বীৰদও।- “ই, ই, বুজিলে নে এতিথ? ইমান সোনকালে যে বুজিব আ7 নাছিল । আপুনিয়েই গুচালে সেই জনী ছােৱালী । সুনৰ হৈছে এতি}। মৰম দেখুৱাবহে দেখুৱাব : মােৰ পদুমহে, মোৰ মইনাহে মোৰ অমুকহে, মোৰ ভচকহে, ভেচুলিৰ ছলহে । লৰা- ছোৱক বার চুষে দিছে। তাতে এভুক, কোয়? এতে। এভুক্~-তেহে ৰা-ছোৱালী নক-ছাৱালী হৈ |কে। আপনার। | আৰু বোৰ মথতে পরম ভাল, পদু} ভাল, আমি হন। যে পদুম নহয় ফাক' তক ও থ্রিীবা দ'ৰা জানে' | বেক কওঁক, যাওক অল্প মাৰি গৈ পঞ্চমক নাঃ গ ১ম এ। দি অহ গৈ অলা - গৰ }ি কুমাৰ এতিম খর। হল নে ? কি বেয় দ ব + এলে থ। কত আছে ? এনে সৎস্বভাবৰ, এনে সুন্দৰ মর' কত আছে দহি ? আৰু কৰবাৰ ৰা-ৰা এই দেশত আজি জমি পথিল ই নে ? গােটাচেৰেক মত আনি তরি লৈ পমেৰে সৈতে ধেমালি - লা কৰিবলৈ স ল'||ই দিক |” হণ। – মেইবোৰ কথা কলে কি হব ৭ এতিয়া কি কৰিম, সইটোৰ সে বুদ্ধি দিই [গিব । ঘি হা হুল। সিফালে কে চবেহৰিৰ জক্টেংহ্বৰ আহিব । কাইলৈ আহি পাবহি ; এইখন গেমণ শুনি ৩৫ ব? কি বুলিব, অ ঐ মুন মানুহে খ কি বুলিব ? মোৰ বাৰে- চি ‘, সেইবিল তো মোৰ ছৱিাণৰি মিছাই-চাই বদ মাম টিব | বীৱ দত্ত। – “কি কমি” কি কৰিম'; এইটে। কংলাকে কে মানকৈ ভাবিব লাগিছে নে? লুকলৈ অংকে তত পানী