পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/৪১৩

মুমু। ( ৩৮০ ) মুমিন।। তাৰ ৩ দেখায়। যেনে-বামূৱা | মূত্র (স.) মূত, সৰুপানী। (স্ত্রী) মুই, যেনে-ৰাৰ মুই। | মুকৃচ্ছ, সেশ.)সৰুপানী যেতে পােৰ। মু(বি) মৰিব লগীয়া হােৱা, ধাতু আৰু বেদনা কৰা বােস। যাৰ ওচৰ চপ। মূহাশয়, (স.) মৃতৰ গেলাে বা মূৰ, “গুড় চোৱা। | ভাল। মুৰি (স.) বিষ্ণু। মুখ, (স.) ঘৰৰ ওপৰত ন চাল মুকৰী | মোৰ ঘৰৰ এ মূৰৰ ওচৰৰ ঠাই , ৫(স.) বাঁহী, এবিধ বাত। | যুথচ, 'সশ) খেৰেৰে ॥ ঢাকা। মূলী) মুগ (স. শ.) মূধ ঘৰৰ নিচেই ওপৰৰ মুৰীয়া (বি) ছােহাৰত গুড়ি হােৱা, | খাগ; অতি উচ্চ পর। মূৰ মুৰীয়া) অনায়াসে ভগ। | মুসশ) মুণ্ড, যক, এ ভিৰি মুষল (স.) উলৰ মাৰ, তাৰ। ওপৰৰ ৰা আগৰ গ; কোনো | নিচিনা এবিধ লােৰ টান। . থিয় বর ওপৰৰ ভাগ, অণ; মুষ্টি (সশ) মুঠি, অঙ্গুলি-জলােৱা হত। মূখ্য লােক। শাকৰ; কোনাে মুহদি (স.) ভােজনৰ অন্তত চোবােৱ। বৰ আদি বা অন্ত, আগ ৰা ৰি | তামােল-আদি। মূৰ, , কোনাে আত্মীয় বা বন্ধু ওঁ )( শ.) অতি অলপ কাল, মানুহক মৃত্যুৰ ৰা হেৰুৱা। মুহূর্বক) ক্ষণ।। ঘুষা, বেজাৰ বা চিন্তাৰে মুৰ দোৱাই থাকু। হর্ষে(জিবি) ক্ষণেকতে,একমুহূৰ্ততে। | | মূৰকত, কি বি.) অত, শে । মুহূর্তে (স.) এক মুহূর্ত। মূৰঠী (স.) এবিধ ভাৰ পুঠা মাছ। মূহছ, (স.) মূচ্ছ, জ্ঞান হোেৱা | মুৰ। (স ম.) প্ৰণীৰ মূৰ। অৰ। মানুহ। | | মূৰ মূৰী (স. শ.) কোনো ঘটনাৰ বা N, (বি) , নির্বোধ। (স.) মুখ । কাৰৰ ওচৰ, চমুচৰি; কোনো মূত(স.) মূৰ, সৰুপা, গুপ্তাঙ্গে | এটা বিশেষ সময়ৰ নিট; যেনে, | দি ওলােৱা পানী। (অব.) সৰুপথ | যিয়াৰ ৰা বিহুৰ মূৰামূৰি। ছে, গুপ্তাহে ডি পানী উলিয়া। | মৰিয়ল স.শ.) বিয়াত ৰা আৰু যু (স.) মান সৰুপানী ছােৱা। কদাৰ কপালত কি কি শির (বি) সঘনে মূতা; খ্রী) মূহুৰী ।| আৰু পাৰতীৰ মূর্তি।