পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/১৭৭

চিয়া | ( ১৪ ] চিন। ছিপৰাং (স.) এবিধ মাটি-খনা | চিৰ চিৰীয়া (বি)। নোহোৰ আৰু লোৰ। লাহোহে ৰৈ থকা। চিয়া (দশ) বা বেয়া খ্যাতি | চিৰচিৰ কৰে) (জি বি মৃদু শা যি ৰ কাৰ্য্যৰ যাৰ মানুহৰ চিৰচিৰকৈ কৰি অলপ-অলপকৈ নাম নিকে। | চিলনী (স) মাইকী চিল; চিলা- চিয়াৰ (স) ইদিত, ঠাৰ, কোনো জাতিৰ চৰাই। কথা বুৱাৰ কাৰণ ক ৰি | চিল (স) শে-জাতিৰ এৰি চৰা- ৰা অলপ উলে; সেৰি ৰা | ই ম; বতাহত ৰাই যোলি কাৰৰ চেপেনা। | কৰা এবিধ কাৰতৰ ৰ। চিশীয়া (বি) ৰ কালৰ পুৰণি। | চিলা পোৰু (স.) প-পক্ষীৰ দেহৰ চিৰকাল(শ) বহুকাল। সদায়। পোক; চিৰকালে (জিবি)অনেক দিনলৈকে।| চিলি (স. শ) চিতা, শশান, শৰ চিৰীৰী )(বি) এম, সদাই জীয়াই | পোৰা ঠাই। ১ চিনজীৰ খক।। | | চিলিলি (স) বাহৰ পাৰ কাষীৰে চিৰ (বি) সদয় খা; পুৰণি। | ৰোৰা এবিধ ও জো। টিস্থায়ী বিকেতিয়াও নষ্ট নোহোৱা | চিলি (স) মাটিৰে সাপাত সদায় কা; স্থিতাপি, এনে | | খোবা গলি। | চিঠিনী (বি) নিমজ আৰু পিছল। চি (স) v থানৰ চেপেটা | লিমি(a) অলপকৈ আহি, চ চাউল; গুটিৰ দীঘলীয়ান। | মূখু, টোপনিত খাটে)। চিৰিং (*) গাত ৰেকীৰে খোৰ | লিমিণীয়, যি) কলা ধুময়। | নিশি বো। | চিহ্ন (স) চিন, যি বৰ ৰা আৰু চিৰিনি (শ, ৰোগাই যনে-মনে ভিৰৰ চিনা যায়। ফুট। চিৰিকলিগেচাৰ নিচিনা যেন।। | চিয়নি, (স.) সৰু নাই। টিটিসি)লালে-লাহে ৰৈ মোজ পোশ। [ৰে যাত। অলপ পানীৰ। চা-টি( ) সৰু চৰাই পোৰ চিটি, () বীৰেীৰে ৰৈ | চীনা-আলু (স) এবিষ খা, সোৰা অলপীয়া পানীৰ ৰে শৰ। মূল।