পৃষ্ঠা:পঢ়াশলীয়া অভিধান.djvu/১০৪

কাপডেীয়া। ( ৭৬ ] কানে। কাপৰেীয়া (স. শ) ঢেকীয়া-শলি, | দি (জ. ১ কাৰৰ নিচিনা এৰি তৃণ। [বন্ত। পীড়া বোধ কৰ। (স.) জাতৰ কাকুৰ (স শ.) কপূৰ, এবিধ সুগতি | আঘাত, নি; বেদনা। কাৰে (স. শ.) কাকুতি। | কামোৰণ, (স.) কামোনা কাৰ্য। কাৰ্য্য (স.) গোকেৰে কৰা বৰ্ণনা। | কামোৰণি (স. শ.) মূৰত ৰা পেটত কাম (সশ) কামদেৱ, তিৰোতা-মতাৰ | হোৱা কামোৰ নিচিনা যেন। প্ৰেমৰ অধিকাৰী-দেৱতা; কী, | কামোৰাকামুৰি (সশ)ইটোৱে সিটো বন; এৰিধ চৰাই; শৃঙ্গাৰ ইচ্ছা। | কামোৰা কাৰ্য। কামনা (স.) ইচ্ছা, ৰাহা। | কাম-চৰাই (স:শ) কাম, এৰিং নী কামলি (স. শ.) থা, এবিধ নোমৰ | বৰণীয়া, দলনিত চৰা চৰাই। কাপোৰ। কাদেৰ (স. শ.) তিনোত-মতাৰ কামাখ্যা (স.) কামৰূপৰ নীলাচল | প্ৰেমৰ অধিকাৰী দেৱতা। পৰ্বতত থকা গোসনী। | কাথে (স. শ.) যিহকে খোল যায় কামাতুৰ,(বি) কামৰ বাৰা পীড়িত, তাকে দিয়া এজনী কানি দাৰৰ ইচ্ছাৰে ব্যাকুল; (স্ত্ৰী)। গাই; পোয়ালি নোহাৱাকৈ কামাতু। গাখীৰ দিয়া গাই। কামায়ণ, (স.) এবিধ বৰতোপ। | | কাৰৰীয়া (বি) নীল-শয়া। কামিনী (স. শ.) সুন্দৰী তিনোতা; কামৰাণ, (স.) কাৰে , তিৰোতা মাত্ৰেই। | কাৰৰ ৰায়। কামিল (বি) কামৰ উপযুক্ত, কামত কা , (স. শ.) শৃঙ্গাৰ ইচ্ছ। কাতাৰে (জিবি) শাৰ ৰে। লগ। কাম্য (বি) কোনোফল পাবৰ ইৰে কামী (দশ) ফালি চা বাব। কামীহাড় (স. শ) বুকুৰ ফালে থকা | কাৰণ (বি) পিতা। কাৰী নিচিনা, চেপেটা হাড়।। হোৰ। কামু (বি)কামাতু; (খ) কামুকী | কাশি বা কামুৰি (*) উধাতু কৈটি; মৃত্যু [কাসে (স.) কপালত নাই কালৰ এৰি শে।১১ দলে মন সি বা একি কামো (.) দশ, বাতেৰে গড়