এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৭
পচতি।
দুগোট পুৰুষ গৈল বৃক্ষৰ বজাই।
কৃষ্ণয়েৰে কিবা কৈলা আছিলোহোঁ চাই॥২২॥
শিশুৰ বচন বুলি কেহো নমানিল।
বন্দী হুয়া আছা নন্দে কৃষ্ণক দেখিল॥
হাঁসিলন্ত কোনে হেন কৰিলন্ত বুলি।
বান্ধ মেলি কৃষ্ণক কোলাত লৈলা তুলি॥২৩॥
এহিমতে জগতৰ গুৰু ভগৱন্ত।
গোকুলক আনন্দিত কৰিয়া ক্ৰীৰন্ত॥
কৃষ্ণৰ কিঙ্কৰে কহে শঙ্কৰে যুকুতি।
বোলা ৰাম ৰাম পাব হাততে মুকুতি॥২৪॥
অন্ত
